Enkele bezoekers van het Concertgebouw en het Mauritshuis die werden geconfronteerd met afschuwelijke beelden van de gevolgen van klimaatverandering riepen luid ‘boe’.

Een vrouw die met een schuin oog het klimaatnieuws volgde wil zuchtend weten wanneer we ‘uiterlijk iets aan klimaatverandering’ moeten doen.

Het is een paar tellen voor twaalf op de doom’s day clock. De grote vraag is: wat gaat de mensheid de das om doen?

Volgens Pakistaanse autoriteiten zijn de overstromingen van vorige maand in hun land veroorzaakt door klimaatverandering waar vooral westerse landen aan hebben bijgedragen. Het Westen voelt zich echter niet verantwoordelijk: “Wij waren niet eens in de buurt.”

Als Malika de deur van haar huis open doet, slaat een walm van oud bier haar in het gezicht. Haar huisgenoten liggen knock-out op de bank. Zuchtend begint Malika bierflesjes in kratten te stoppen. “Zo aso, ik was niet eens op dit feestje.”

De Thwaites-gletsjer in Antarctica is een van de onontdekte wonderen van de natuur.

Het stikstofdebat wordt al weken achter gesloten deuren gevoerd. Op de vraag wat Johan Remkes met de belanghebbende partijen bespreekt, antwoordt hij dat ze het eigenlijk hoofdzakelijk over koetjes en kalfjes hebben gehad.

Burgers willen wel iets doen aan klimaatverandering, maar ze wachten voor grote actie op bedrijven. Bedrijven willen op hun beurt ook best iets doen, maar zij wachten op de overheid. ‘Het is wachten op beleid’, stellen bedrijven.

In plaats van 2030 als streefdatum aan te houden voor het snel inperken van uitstoot, moet het nu voor 2024 zijn gebeurd.

Het is 2030 en het mondiale kabinet Sywert V heeft vorig jaar het persoonlijk CO2-budget ingevoerd. Goed nieuws voor de planeet, maar niet voor Joey: die heeft zijn persoonlijke CO2-budget niet voor de eerste keer opgemaakt aan knakworsten.