Suze is veganist. Niet uit overtuiging, maar uit noodzaak. “Ik ben een fijnproever en uiteindelijk gaat het mij toch echt om de smaak. Ik wil best meer vlees eten, maar ik vind de structuur van dierlijke producten gewoon minder lekker dan die van bladeren.”
De vierentwintigjarige student eet tijdens meerdere maaltijden per dag groente en fruit. Zo begint ze ‘s morgens met een fruitsalade en eet ze ‘s avonds graag zoete aardappel-andijviestamppot. Op de vraag of ze blij is dat ze dankzij haar eetgewoontes niet bijdraagt aan het dierenleed dat door de bio-industrie wordt veroorzaakt heeft Suze een duidelijk antwoord. “Ik heb niets met dieren of het milieu. Maar waarom zou ik een biefstukje eten als ik ook gewoon mijn tanden in spinazie kan zetten?”
Om te voelen dat ze groente eet, moet haar voeding ook qua structuur op groente lijken, vindt Suze. “De smaakpapillen op mijn tong zijn niet te foppen. Zolang de structuur van groente niet kan worden nagebootst door vlees kies ik voor groente. De smaak van bieten kun je gewoon niet namaken met een stuk kip!”
Suze boort hier een nieuwe markt aan. Spinazie gemaakt van kippenborst en de zoete aardappel gefabriceerd uit biefstuk. Allemaal net echte groenten.
Zelf zie ik wel iets in witlof van varkensrollade. Ik heb ook al een naam verzonnen: biologische witlof.
Het is overigens niet de bedoeling dat u uzelf meer dan een punt geeft.