Groenink: “Ik had kredietcrisis kunnen voorkomen”

Voormalig ABN AMRO-topman Rijkman Groenink heeft er spijt van dat hij de kredietcrisis niet heeft voorkomen. Hij meldt dit in een interview met het Financieele Dagblad. Volgens Groenink heeft hij in november 2004 verzuimd om actie te ondernemen. Dit was nog ruim voor de tragische lotgevallen van ABN AMRO. “Ik had al deze narigheid kunnen voorkomen, dat had de wereld ruim 4300 miljard dollar bespaard.”

De gevallen ‘financiële topper’ is na de verhoren van de Commissie-De Wit nog eens bij zichzelf te rade gegaan en concludeert dat hij al in het najaar van 2004 een sleutelrol had kunnen, en moeten, spelen. Groenink had in deze periode een conceptvoorstel geschreven, waarin hij voorstelde de functies van Minister van Financiën en president van De Nederlandsche Bank direct aan hem toe te wijzen. “Als ‘Supreme Financial Officer’ had ik dan de discipline gehandhaafd die nodig was om de wereldeconomie en mijn eigen bank van de ondergang te redden.” De topman besloot zijn voorstel niet publiekelijk bekend te maken na hevige discussies met de politiek. “Ik heb in het diepste geheim hierover contacten gehad met Wellink en Zalm, die pertinent weigerden hun comfortabele posities op te geven. We weten inmiddels wat de consequenties zijn van hun egoïsme.”

De voormalig bestuursvoorzitter neemt in het interview geen blad voor de mond: “In de bancaire wereld lopen, op mijzelf na, alleen maar idioten rond. Dan is het niet verwonderlijk dat zo’n financieel systeem in elkaar zakt. Ik heb dat wel ingezien, maar helaas niet de kans gekregen om in te grijpen.” Groenink had alle financiële topmannen, op hemzelf na, willen ontslaan om te bouwen aan een nieuw systeem waarbij mensen met zijn inzicht meer kans hadden om de top te bereiken. “Ik heb me soms verdomd eenzaam gevoeld, tussen al die kortzichtige, inhalige geldwolven”, aldus een duidelijk geëmotioneerde Groenink.

Groenink stelt dat de wereld te zwaar tilt aan de ondergang van de Lehman Brothers, dat hij ‘een stelletje over het paard getilde boekhouders-plus’ noemt. “De wissel die de overname van ABN trok op andere banken, dat heeft mensen aan het denken gezet. Waarom werd er niet meer geluisterd naar een échte bankier, iemand die met passie voor zijn vak jaren heeft gevochten voor de goede zaak? Betekende dit niet dat de economie in handen was gevallen van opportunistische knoeiers, in plaats van de feilloos opererende professionals waarvoor ze bedoeld was?” Groenink licht toe dat deze laatste vraag retorisch van aard is.

De bankier wijst kritiek op zijn eigen beloning bij de ondergang van ABN ferm van de hand. “Dertig miljoen, dat klinkt voor iemand in de straat natuurlijk als heel veel geld. Maar mijn hart bloedde voor mijn bank en voor het financiële stelsel dat ermee ten onder ging. Niet te geloven, dat Zalm en Wellink dat zomaar weggaven. Ik kan nu baden in vloeibaar goud, maar word je daar gelukkig van?” aldus de vertwijfelde multimiljonair.