Man die zegt dat hij het kort gaat houden praat nog steeds

'En tot slot dan nog drie dingetjes'

“Ik ga het kort houden”, zei rector magnificus Ruben Dijkstra een kleine anderhalve week geleden toen hij voor de opening van het academisch jaar zijn toespraak aftrapte. “Allereerst een klein woord van welkom,” begon hij ten overstaan van vijfhonderdtwintig op dat moment nog vrij montere studenten van de Vrije Universiteit in Amsterdam, maar al gauw ging het mis toen hij de smaak te pakken kreeg en toen was het plots woensdag.

“Samenvattend,” zei hij terwijl de studenten op de eerste rij stuiptrekkend van de uitdrogingsverschijnselen van hun stoelen gleden, “zijn dit processen die we over de volle breedte van de universiteit terugzien. En tot slot dan nog drie dingetjes,” vervolgde hij, waarop een tweetal vrouwelijke studenten achterin de zaal even hoopvol opveerde maar al gauw uit arren moede hun behoefte maar weer liet lopen.

“En alvorens jullie straks fris aan het nieuwe jaar beginnen,” klonk het nog eens vier dagen later ten overstaan van een zaal vol levenloze lichamen van honderden studenten waarvan er nog zeker twee enigszins bij bewustzijn waren, aan het trillen van hun oogleden te oordelen, “nog heel eventjes dit. Hoe zitten we trouwens met de tijd?” vroeg hij opgewekt richting een van de bestuursleden die inmiddels bij de ingang lag te decomposteren. “Ach, een persoonlijke anekdote, dat kan altijd nog wel eventjes.”

“Welnu, ik ga het hierbij laten,” zei hij twee dagen na het weekend, “maaaaaaaar ik wil ook niemand naar huis sturen zonder jullie deelgenoot te hebben gemaakt van….” hij laste even een effectpauze in om de spanning nog wat te verhogen “….de positie van de wetenschap in de Gouden Eeuw! Ik neem jullie nog heel even mee op uitstapje….” en BOEM deed het voorhoofd van Dijkstra zelf tegen het spreekgestoelte. “Nou, dat was het misschien wel zo’n beetje. Om een lang verhaal kort te maken…” murmelde hij voldaan voor zich uit.


Uw reactie telt. Juist nu.

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

gravatar

Toen ik afgelopen zaterdag na een commentaar hier bij de Speld aangifte deed bij de politie dat mijn leven in gevaar was, moest ik het ook kort houden. De computer was gestolen met toetsenbord en beeldscherm na een opmerking hier. Dezelfde man die afgelopen zomer al een nieuwe installeerde had toen gezegd dat ze nog bij je ‘langskomen’ ook hier als je online iets beweert wat ze niet bevalt. Toen ik aangifte deed moest ik het kort houden. Dat is: me concentreren op diefstal, dus het bezit. Trouwens het enige waarvoor ik hier eigenlijk los van het bezit ben. Maar bezit is het enige wat telt. Daarnaast telt je leven voor geen cent.
Ik heb nu breedbeeld helaas met een dienovereenkomstige vernauwing op een ander niveau.
Journalistiek en politiek bewegen zich op hetzelfde vlak, hoe enger het nieuws hoe breder het beeld.

Reageer
gravatar

John, ik voel met jou mee: jouw breedbeeld versus de kokervisie van politie en O.M. Je vecht tegen het onvermijdelijke; sinds invoering van de computer is het niet meer mogelijk/zinvol/gewenst/haalbaar* (* maak zelf uw keuze) bij de politie aangifte te doen. Hermandad: de gereorganiseerde Nationale Politie zet tegenwoordig beleidsmatig allochtone agenten aan de balie die Nederlands spreken noch verstaan. Een significant deel van deze groep medewerkers toont zich bovengemiddeld gevoelig in fraude- en corruptiezaken, maar blijkt gelukkig wél op de hoogte m.b.t. vroegtijdige signalering van voorgenomen invallen in drugspanden. Aldus informatie die vandaag in De Telegraaf-app verscheen. Voorwaar ik zeg u: Mocht ik liegen, dan lieg ik in commissie!
P.S.: die vernauwing? Prostaatje?