Lies kan heel goed tegen onrecht

Ouders die hun kinderen verliezen aan een slepende ziekte? Bejaarden die tot aan de enkels in hun eigen pis staan? Afrikaanse warlords die in weelde leven terwijl hun volk sterft van de honger? Het glijdt van Lies af als water van een eend.

“Als ik andere mensen soms zie sputteren bij onrecht denk ik, ‘nou jezus zeg, jullie kunnen ook niets hebben’. Ik ben er niet trots op natuurlijk, maar ik kan er gewoon heel goed tegen.” Een eigenschap die Lies al sinds haar vroegste jeugd met zich meedraagt. “In groep 5 kreeg juf Anneke na lang proberen een miskraam. Dat vond ik eigenlijk de normaalste zaak van de wereld. Ik haalde mijn schouders op en ben gaan knikkeren.”

Toch denkt Lies dat er hoop gloort aan de horizon. “Ik merk toch dat ik milder word de laatste jaren. Onlangs werd een collega van mij op staande voet ontslagen omdat hij een blinde prostituee had mishandeld met een fietspomp. Heel erg vond ik dat. Ik heb hem een kaartje gestuurd.”