Kijk hem nou, trots paradeert de koning van het dierenrijk over de mistroostige paar vierkante meter zand in een hoekje van de dierentuin. Het is Nelson de leeuw. Soeverein heerst het machtige beest over de krappe ijzeren kooi. Het is zijn territorium, want hij heeft het helemaal ondergeplast.
Wie naar Nelson kijkt, ziet de oerkracht der natuur. Op de savannes van Afrika plassen leeuwen ook altijd hun hok onder. Dat is om aan andere mannetjes te laten zien: deze roestige tralies zijn van mij. Wanneer er als onderdeel van een fokprogramma een vrouwtje bij mij geplaatst wordt, of als iemand met kaplaarzen hompen vlees naar mij toe gooit, zijn die van mij en van mij alleen. Ruik je die penetrante urinegeur dan niet? Die betekent dat ik hier oppermachtig ben.
De sterke spieren van het almachtige dier zijn goed zichtbaar als hij zich majestueus doodverveelt tegen een betonnen muur. Via educatieve bordjes houdt Nelson zijn vijanden op afstand. Op die manier weten andere dieren meteen dat zijn soort panthera leo heet, een draagtijd heeft van 100 dagen en hoe laat hij gevoerd wordt. Het is een instinct waar wij als mensen alleen maar van kunnen dromen.
Wat is de natuur toch mooi!
Zijn hele territorium ondergeplast. Je denkt toch niet dat iemand daar in stinkt.
Mit allem Respekt, aber so eine Sonderleistung ist das doch nicht? Nur zwei Quadratmeter unter pinkeln; ich bin zwar kein König aber ich mach’ das jeden Tag.
Aber auch jeden Tag gibt’s ärger mit meiner Frau, die mag das tägliche Putzen auf dem Klo nicht so.
Horen jullie het ook eens van een ander.
Die tralies glimmen vrolijk, moet ik zeggen, jammer van dat sikkeneurige beest erachter.
Melk de witte motor!
Ach k*’t, verkeerde topic.
Ja, zó is de echte jungle!
Ongeveer zoals in Calais.
Laat de leeuw niet in zijn hempie staan!