‘Ja, ik bel even’, denkt Marieke, en van de weeromstuit heeft ze zomaar ineens haar telefoon in de hand. Ze is er zelf ook nog best een beetje beduusd over hoor, daarom noemt ze het ook gelijk maar even.
“Ja ik dacht ik bel je effe,” duidt Marieke haar belactie direct als er wordt opgenomen. “Denk zeg het maar effe hoor,” verklaart ze zich nog wat nader en ploft in haar lage driezitsbank. “Dus…”, verzucht ze, en als het aan de andere kant van de lijn een milliseconde stil blijft vervolgt ze: “Maar vertel, hoe gaat ‘ie nou meis? Want ik had het dus gister op werk nog met een collegaatje d’r over, die zei ook al hee hoe gaat ‘ie nou eigenlijk met Natas, dus ik dacht laat ik maar effe een belletje leggen dus zodoende dus.”
