Shirtloze Klaver wil formatie-meetups verplaatsen naar Tivoli

Jesse Klaver ademt nog een keer diep in. Hij trekt zijn shirt uit en laat ‘I Got A Feeling’ uit zijn telefoon schallen. Hij geeft high-fives aan de bezoekers: informateur Edith Schippers, de andere zeven onderhandelaars en een bode die koffie heeft gebracht. Ze zijn hier allemaal om naar hem te luisteren. Ze zijn hier omdat ze dromen hebben. Ze zijn hier omdat ze verandering willen.

De GroenLinks-leider wrijft over zijn biceps en neemt met gesloten ogen het woord. “Als we met deze formatie samen écht een beweging willen opzetten, dan is deze kamer gewoon niet groot genoeg. We moeten gróót durven denken, het compleet ánders willen doen. Daar is móéd voor nodig! Maar als ik naar jullie kijk, dan geloof ik ab-so-luut dat het mogelijk is. Dat geloof ik niet alleen, dat wéét ik.”

Mark Rutte glimlacht hem bemoedigend toe. Klaver knipoogt naar de premier en trekt de microfoon met beide handen naar zich toe: “Daarom wil ik onze meetups verplaatsen naar Tivoli. Daar kunnen we mensen écht meenemen in onze beweging. Stel je voor: onderhandelen midden in de energie van zevenduizend enthousiaste mannen en vrouwen. Dat is nog nóóit gedaan! Wij kunnen geschiedenis schrijven.”

Hij steekt zijn handen in de lucht en wacht op het daverende applaus. Schippers kijkt hem minzaam aan. “Kleed je je weer even aan, Jesse?” De informateur wrijft vermoeid over haar voorhoofd. “Goed, de binnenvaart. Hoe houden we de haven van Rotterdam bereikbaar?”