Moeder dolblij na spontaan telefoontje uit broekzak van zoon

‘Wat ontzettend attent’

Wilma (52) is zojuist zomaar gebeld door de broekzak van haar zoon Wouter (20). De twee raakten direct verwikkeld in een geanimeerd gesprek dat ruim een kwartier aanhield, totdat de verbinding met een luide vloek werd verbroken. Wilma is in de wolken met het spontane gebaar van haar zoon: “Wat ontzettend attent dat hij even aan me denkt.”

Met vochtige ogen laat Wilma foto’s zien van de kindertijd van Wouter. “Het is zo’n lief joch. Als kind was hij altijd al vrolijk en vol babbels. Hier lees ik hem voor uit zijn favoriete boek. Hier eet hij koolraap. We waren beste maatjes.” Ze slikt. “Maar de laatste tijd spreek ik hem minder vaak. Als ik hem bel is hij vaak te druk om op te nemen.”

Het telefoongesprek dat ze vanochtend met hem had, voelt dan ook als een belangrijke doorbraak. “Vanochtend heeft hij een kwartier ademloos naar me geluisterd. Ik kon al mijn grieven en roddels bij hem kwijt. Het was weer net als vroeger. Ik kan niet wachten tot het eind van de maand, als ik hem weer zie met een tas vol vieze kleren.”


Uw reactie telt. Juist nu.

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

gravatar

In Nederland zit het systeem zo in elkaar dat je nooit van je moeder afkomt. In plaats van dat de kinderen volwassen worden, worden de ouders kinderachtig. Zolang ze op school zitten, zitten ze in de ouderraad, daarna in de politiek.

Reageer
gravatar

Waarom moet Wouter altijd naar Wilma toe komen met zijn vieze kleren? Ze kan het toch ook gewoon dagelijks komen halen? Wel erg makkelijk hoor om de schuld altijd bij een ander te leggen.

Reageer
gravatar

Ik bel mijn moeder zowat nooit. Daar heeft zij ook geen behoefte aan. Wederzijds dus.
Wij zijn ook niet lastig naar elkaar en omdat onze interesses niet aansluiten is dat goed.
Ik ben gelukkig zonder alle familiekwalen.

Reageer