Het zijn spannende tijden voor de tapir. De onevenhoevige diersoort loopt al miljoenen jaren rond met een soort semi-slurf aan zijn snuit, waarvan momenteel nog volstrekt onbekend is wat de bedoeling ervan is. Wordt het ding groter? Of juist kleiner? Niemand die het weet. Het lijdend voorwerp zelf probeert in deze evolutionaire snelkookpan het hoofd koel te houden: 'Vraag het me over 230 miljoen jaar nog eens'.
Voor de tapir is het namelijk ook nog een verrassing wat hij met het rudimentaire aanhangsel aanmoet: "Volgens Wikipedia gebruik ik het om voedsel te verzamelen, maar om eerlijk te zijn foerageer ik de hele dag een beetje tussen de struiken en vreet direct alles op wat ik in mijn blikveld zie liggen. Fruit, bladeren, scheuten, drop, schors, takken weetjewel. Verzamelen ben ik slecht in, ik heb een vrij ongezonde relatie met eten. Dus die slurf hangt eigenlijk vooral in de weg als ik voor de echt grote hap ga.
"Waar olifanten hun slurf nog weleens gebruiken om elkaar tot bloedens voor hun kanis te rammen, zit dat er voor de tapir (nog) niet in. "Nee, daarvoor is de slurf nog veel te kort. Ik heb het laatst wel eens geprobeerd bij een collega-tapir die voordrong bij een struik, maar het zag er volgens mij vrij debiel uit wat ik deed. Ik raakte hem niet eens! Maar goed, je weet hoe het werkt met evolutie: als ik het maar graag genoeg wil, en mijn kind ook, en zijn kind, en zijn kind, enzovoort, dan zou het zomaar kunnen dat we over 230 miljoen jaar tapirs zien met een meterslange slurf. Tot dan, ik moet nu gaan, ik zie daar een klokhuis van een appel liggen."
Evolutie? Man, ik ga voor de echte rave: politiek. Politiek mensen, dat is echt de afterparty van de toekomst. En van nu! Gewoon bingewatchen al die debatten.
Een tapir van larfmijt = fakir van lamgeit
Dat zegt iti