Kort verhaal lang

Hij stond op de bus te wachten en plukte wat aan zijn sjawl. Het was een grijze sjawl van synthetisch wol. Lekker warm. Maar ook een sjawl die snel ging pluizen. Hij trok aan een van de grijze wollen draadjes tot het draadje een paar centimeter uit de sjawl bungelde. Hij keek naar het draadje. Zo half uit de sjawl hangend had het draadje eigenlijk nog nauwelijks iets met wol te maken. Technisch gezien was het natuurlijk nog steeds een draadje van wol, maar hij associeerde het woord wol toch sneller met een volledige bol wol. Of een wollen deken. Of een schaap. Dit draadje deed hem in ieder geval geenszins meer aan een deken of een schaap denken. Eerder gewoon aan een draadje. Een grijs draadje. Meer was het eigenlijk niet. Het voelde tussen zijn vingers ook echt zoals een draadje voelt. Niet warm, zacht, fluffy of een ander kenmerk dat hij met wol associëerde. En dat terwijl het draadje nooit daadwerkelijk de structuur van wol had verloren. Het was nog steeds een wollen draadje.Hij trok er nog iets verder aan. Nu gaf het draadje ook een beetje weerstand, waardoor het strak kwam te staan. Hij liet los. Het draadje bungelde weer los uit de sjawl. Hoe meer kracht hij met zijn hand zette, hoe strakker het draadje op spanning kwam te staan. Het deed hem denken aan een opgroeiend kind. Hij was zelf niet zo’n kind. Hij groeide op in een arbeidersgezin in Tilburg. Zijn vader werkte in de sapfabriek en zijn moeder had een eigen wasserette. Dat kwam er op neer dat ze de witte en de bonte was van de hele straat deed, om bij te verdienen. Daarnaast voedde ze acht kinderen op. Acht jonge levens waarover ze al haar aandacht moest verdelen. Naast dat negende leven, die steeds vaker moest ‘overwerken’ in de fabriek. De kinderen groeiden een voor een op met behoorlijk complexe gedragsproblemen. Allemaal hadden ze op een bepaalde manier wel ergens een draadje los. Zoals in een sjawl waar je aan pulkt. Waaraan hij nu pulkte. En trok. Hij voelde de wol tussen zijn vingers glijden. Een soort schurend gevoel. Draad tegen huid, huid tegen draad.Hij merkte dat hoe langer hij aan de sjawl plukte, hoe langer hij niet bezig was met een andere handeling, zoals het krabben van zijn kin, of het schoppen tegen een stoeptegel of losse kiezelsteen. Het plukken aan de sjawl zoog al zijn motorische aandacht op, terwijl hij met zijn hoofd half daar bij de bushalte, en half bij die herinnering van vroeger zat. Het plukken ging op de automatische piloot. Als een vliegtuig waarin niemand achter de stuurknuppel zit, terwijl het toestel door de lucht blijft zweven. Zo zweefden ook zijn gedachten van zijn moeder naar de sapfabriek, naar de halte, naar zijn vingers, naar de draad. De grijze wollen draad. De draad die hem tegelijkertijd een bewustzijn als een onderbewustzijn verschafte. En dat alles in het tijdsbestek van een paar seconden. Daar was de bus. Hij stapte in.

Hoe beleef je een jaar? Met de allerbeste artikelen van De Speld in één boek. Lees het satirische jaaroverzicht ‘De Speld 2021: Opnieuw een Jaar’ en beleef het jaar seconde per seconde, moment per moment. Oneindig. Opnieuw. Een jaar. Koop nu via onze webshop of bij uw betrouwbare boekhandel.