Een vrouw in Arnhem nam de moedige beslissing een week lang in armoede te leven, om er zo achter te komen hoe het is om een week lang in armoede te leven.
“Ik wilde weten hoe het is om een week weinig te besteden te hebben, en daarna weer thuis te komen en biefstuk te eten”, zegt de vrouw, Jolijn. “Ik kan je vertellen: dat viel al met al best mee.”
“Ik had een budget van ongeveer 7,50 euro per dag te besteden. Dat klinkt als een krankzinnig laag bedrag, maar je moet je bedenken dat ik nog heel veel boodschappen in de voorraadkast had staan. Gelukkig maar. Mijn kinderen? Die vonden het vooral vervelend dat ik het er de hele tijd over had, dus die zijn halverwege de week bij hun tante in Laren gaan logeren.”
Al met al is het Jolijn een soort van in de koude kleren gaan zitten. “Heel heftig: op vrijdag mailde de kinderbescherming dat ze op maandag langs wilden komen voor een controlebezoek, maar ik kon gelukkig melden dat ik dan niet langer in armoede zou leven.”
Wie echt wil weten hoe het is om in armoede te leven gaat voor minimaal een half jaar. Zo lang duurt het voordat je hebt ingeteerd op je reserves en je de gevolgen van armoede genadeloos begint te voelen, als er dingen stukgaan en je ze niet kunt laten repareren, laat staan vervangen. Dan komt ook het benauwende gevoel dat ontsnappen of terugkeer niet mogelijk is.
Bereid jezelf voor.
Op naar een stad zoals je wereldwijd tegenkomt, voor de wereldburger (immigrant) van nu, waar iedereen gelijk is.
Ik kwam eens iemand tegen die 25 jaar op een wachtlijst had gestaan voor een appartementje. Hij was heel blij.
Asielzoekers 1 dag met een baan. Omdat die mensen nog echt willen werken. Controle op de rest.
Bovendien, moeten er huizen gebouwd worden die rendabel zijn, en daar zijn bewoners voor nodig.
Een Afrikaanse immigrant die niets had en een teer lichtblond meisje ontmoetten elkaar via mij. Ze zagen aan de tafel het contrast van een pikzwarte hand en de andere wit. Ze liepen samen weg, ze waren nu een stel. Ze gingen samenwonen.
Een paar jaar later werd het meisje als dakloze op straat teruggevonden met een abortus. Ze mocht dan nog van geluk spreken.
Tegenstanders die elkaar terug kenden uit een getroebleerd land, allebei met asiel, en dagelijks bezig met racisme, die ik zelf allebei vaag kende betichtten mij daarom van verraad. En dit gaat iedere dag door.
Als bij het eerste contact geen nuttig gebruik wordt gemaakt van me, gebeurt het nooit.
Waar voor mij spiritualiteit begint, begint bij de meeste anderen alcohol of wiet.
Of daarna tot ze dood gaan kunnen ze opscheppen over hun vrouwen die ze versierd hebben. Waar ze steeds meer handigheid in hebben gekregen. Want dat is de enige aanspraak (op vrouwen) die ze hebben, misbruik maken van hun onwetendheid die dan door hen vaak gespeeld moge zijn maar in de gevolgen des te ernstiger is.
Ze kennen geen andere trucs.
Zo zijn de mythen ontstaan van de echte man en vrouwelijkheid die het punt hebben bereikt van de aap die de kern vormt van alle commercialisering, omdat niets gratis is, waaraan hele volkeren ten onder gaan.
De laatste restanten van deze volkeren zijn de doelgroep van corona, die de ethiek in stand houden van deze cultuur. Corona, dat anders dan de populaire opinie dat wil net als aids gebaseerd is in hetzelfde misbruik.
Nog tot honderden jaren later zal het niet moeilijk zijn de bedriegers te herkennen aan bepaalde uiterlijke kenmerken.
In Mexico Stad is het standbeeld van Columbus inmiddels ook weggehaald. Een standbeeld van de Maya is ervoor in de plaats gekomen om in een culturele omslag de Spanjaarden te definiëren als de racistische indringers.
Voor links. Deze beweging is ouder dan Trump. We kunnen met een klein beetje nadenken concluderen dat de indianen al langer uit Mexico worden geweerd en naar de VS worden gepusht om dat land verder met het thema racisme te intrigeren.
Benjamin Creme, destijds Brits hoofdredacteur van Share International nam het op voor de praktijk van mensenoffers bij de indianen.
Ik heb zojuist een taxi voor je besteld. Nog zo gezegd te minderen met die Hoppe Vieux, maar nee hoor.
Genoeg is genoeg. Je gaat nu naar huis! Geen excuses meer!
De foto is ongelukkig gekozen uit de collectie van Shutterstock. Een duidelijk welvarende vrouw met dure kleding en een bos tulpen die momenteel duurder is dan die 7,50 euro. De foto lijkt mij dus niet passend voor dit artikel.
Veel rijke vrouwen eten soms maandenlang armzalig om af te vallen. Soms niet meer dan een boterham met tevredenheid aangevuld met een appel en een ei.
Ik heb onlangs in wel een erg extreme vorm van armoede geleefd: een dag lang zonder De Speld. Niet om te weten hoe dat is, maar omdat ik betere dingen te doen had. Hoe het was? Geen idee, want ik had betere dingen te doen.
Jammer voor Jan en Matthijs
Ik heb vernomen van mijn broer Jan-Pieter, die niet genoeg kan krijgen van televisiekijken, dat veel kijkers verslaafd zijn aan georganiseerde asociale toestanden. Tientallen uitzendingen gingen al over gezinnen en vooral vrouwen die enige tijd van een betrekkelijk gering bedrag probeerden te overleven.
Daarom kan ik deze zoveelste verslag daarvan niet met sterren waarderen.
Jongens, doe mij een plezier en bedenk een origineel verhaal.