Tatomirov / Shutterstock

Poging tot iets vertellen opgegeven na moeders lading aan vragen over details

“Weet je wat bizar is? Ik was maandag onderweg naar werk en toen…”
“Hè, naar je werk? Je was op maandagen toch altijd vrij?”
“Niet meer.”
“Ben je meer gaan werken? Pas je op dat je het niet te druk krijgt? Voor je het weet heb je een burn-out te pakken. Twee collega’s van je vader liggen er nu ook al drie maanden uit. Bij wie denk je dat al het werk terecht is gekomen? Precies. Mooi is dat. Nu maar hopen dat hij het wel volhoudt.”
“Ik ben nu op vrijdag vrij.”
“O, maar dat is dan wel onhandig met de spits toch? Op vrijdagen is het veel rustiger op de weg. Kunnen ze dat zomaar doen?”
“Ik wilde het zelf. Nou goed, dus ik rij de garage in en stap uit…”
“Heb je nu eindelijk een parkeerplaats gekregen? Fijn dat je niet zo ver meer hoeft te lopen zeg. Is er wel altijd plek of moet je soms alsnog lang zoeken?”
“Nee dat zit helemaal goed. Maar goed, mijn nieuwe telefoon lag dus tussen de stoel en de deur en toen…”
“Heb je alweer een nieuwe telefoon? Wat was er mis met je oude dan? Heb je het met een abonnement genomen of sim-only? Een toestel bij een abonnement lijkt voordelig maar dat is het meestal eigenlijk helemaal niet, wist je dat? Dat hebben ze berekend.”
“Ik heb ‘m gekregen mam.”
“Nou wat lief, van wie? Gelukkig zit je nu niet weer voor twee jaar vast aan een contract. Dat had je hiervoor, toch?”
“Ja heel fijn. Nou toen viel die dus op de grond toen ik de deur open deed…”
“Hoe kwam je telefoon eigenlijk daartussen dan? Je hebt ‘m toch niet tijdens het rijden gebruikt hè? En had je je gordel eigenlijk wel om?”
“Geen idee. Nee. En ja natuurlijk. Maar goed toen stapte ik er dus op…”
“Ah nee, dat meen je niet. Wat zonde. Je had ‘m net nieuw! Heb je een verzekering? Of is ie nog te repareren? Als het alleen het scherm is kan dat vast nog. Moet je wel echt naar een goede zaak gaan, anders krijg je wat ik laatst had, dat er iets anders stuk wordt gemaakt. Dan kun je de andere persoon ineens niet goed meer horen. Hey, maar hoe bel je nu dan?”
“Dat is allemaal goed gekomen. Ik wilde eigenlijk vertellen over het belletje dat ik daardoor net heb gemist waardoor ik dat huis waarop ik kans maakte nu…”
“Wat vervelend! Je kunt er dus ook niet meer mee bellen?”
“Nee, klopt. Ja echt héél vervelend. Doei!”

Tuu-tuu-tuu-tuu.

Overleef de toekomst en bestel nu De toekomst: het boek


Uw reactie telt. Juist nu.

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

gravatar

Ik weet nog goed dat ik mijn moeder een keer vertelde dat mijn vader er meerdere vriendinnen op nahield, waaronder haar zus. Nou, toen stond ze wel even met de mond vol tanden. Lachen joh!

Reageer