In het verder oer-Hollandse dorp Tholen waan je je in restaurant Pangprik alsof je op Oost-Indische eilanden wandelt. Hoe hard je ook schreeuwt om een soto ajam of een rendang itik met atjar tjampoer, iedereen zal doen alsof hij je niet hoort.
Wanneer je het restaurant binnenwandelt zweeft een aangename explosie van heftig aromatische kruiden je tegemoet, te danken aan de vele VOC-tochten. Helaas mag het niet baten. Vanaf het moment dat je de menukaart symbolisch op tafel legt, klaar om te bestellen, ben je als geest voor ze. Je brult, tettert, jakkert – maar krijgt geen gehoor.
“Veel Indonesische restaurants zijn compleet vernederlandst”, legt eigenaar Djandu Piliang uit. “Die reageren ook daadwerkelijk wanneer je iets bij ze bestelt. Een echte Oost-Indiër zou dat nooit doen, die schuift ongeacht wat je zegt gewoon een bord gado gado voor je neus.’’
Authentiekere internationale restaurants zijn in de buurt van Tholen nauwelijks te vinden. De meest noemenswaardige: Spaans benauwd restaurant Caliente, waar men traditie-gewijs nooit een raampje open wil doen, maar men wel gewoon licht kruimige piepers serveert. En dat mag.
Niets van aantrekken. Gewoon boven hun smetteloze tafellaken hangen en doen alsof je neus bloedt.
Kostelijk!
En dan was er zelfs nog een uitsmijtertje!
Ja, houd je publiek op hun tenen!
sambalbij?
Oprigtel!!
Tholen is Zeeuws, niet “oer-Hollands”.
Een prachtige sfeerimpressie van Tom Röfekamp. Hij heeft dankzij Wikipedia goed begrepen dat de Chinese koks in ons voormalig Indonesië doof waren. Maar helaas heeft hij de naam Pangprik – het doorprikken van een met lucht of helium gevulde ballon als spel – onhandig gekozen en is hij geografisch een onbenul.
Meneer Steeds
Niet de koks in Indië waren doof maar de Indische vorsten die zich bij contacten met westerse machthebbers vaak doelbewust van de domme hielden.
Bron: https://historiek.net/oost-indisch-doof-zijn-herkomst/77792/
That terrible imitator of mine has strucked again!
En het is ook geen dorp maar een stad, te zien aan de stadsgracht die om het centrum heen loopt en alleen gegraven mocht worden rond een stad. Anders zou het namelijk geen stadsgracht zijn.