In de verte denk je hem al te zien. Je voelt de vloer al trillen van de naderende party, maar je kan er je vinger nog niet helemaal op leggen. Vibes. Vibraties. Atmosferische verstoringen die fun spellen. Je krijgt joviaal een pul bier in je handen geduwd en opeens weet je het: het is Party-Roy en hij viert het feest der herkenning.
De jongen die als kind in een ketel met Blue Curacao gevallen is heeft een drankspel bedacht om de feestvreugde der herkenning te bevorderen: bij alles wat je herkent, neem je een slok. “Hee een stoel”, zegt Party-Roy en hij neemt een gulzige teug. “Een lamp!” Nog een teug. “Mens!” En hij wijst naar jou. Je kan het niet helpen, je lacht. “Een lach!” zegt Party-Roy. Hij legt woest een arm over je schouder en trekt je net iets te hard naar zich toe. Samen nemen jullie nog een teug.
“Herkennen en benoemen, that’s the name of the game baby”, legt Party-Roy uit. “Mensen worden blij van dingen die ze herkennen en wat is er nou leuker dan blije mensen?” Hij gaat op een tafel staan terwijl hij ‘tafel’ roept. Hij steekt zijn handen in de lucht en hij roept ‘handjes in de lucht’. Je ziet dat zich een feestende menigte om hem heen verzamelt, die zichzelf steeds aanduidt als ‘feestende menigte’, om het vervolgens op een drinken te zetten. Met een enkele beweging laat Party-Roy hen ontspruiten in een polonaise, een hossende sliert van fun. Je geniet.
“Zijn jullie d’r klaar voor?”, brult Roy, en als iedereen bevestigend schreeuwt zet hij een dvd van Friends op en gooit hij vuistenvol flippo’s de ruimte in. Afwisselend scanderen de mensen namen van Disney-franchises en Marvelfilms. Iemand heeft een Pikachu-onesie aangetrokken. Iedereen wijst naar hem. Ze herkennen hem. Het is Pikachu en ze roepen ‘Pikachu!’
Met een zwierig gebaar zwaait de partydirigent, de Strijder in de Orde van Plezier, het eeuwige gezelschapsdier, om zich heen. “De wereld!”, roept hij. En inderdaad, je herkent het direct. Dit is de wereld, dat is Party-Roy, en hier is het feest en het feest houdt nooit meer op. Het is het feest der herkenning. Zodra het feest volledig op gang geholpen is en het niet meer stuk kan loopt Party-Roy high-fivend en moonwalkend het pand uit. “Afscheid!”, roept hij.
Tot weerziens, Party-Roy.
Wat jammer dat Party-Roy dit jaar alweer is overgeslagen voor Zomergasten.
Geniet er nog maar van deze flauwe grappen want als straks de moslims aan de macht zijn is het uit met de pret met alcehol.
We moeten het tij keren en de tsunami van gelukszoekers uit al die verre vieze landen stoppen. de extreemlinkse clubs Groenlinks, PVDA, D66, VVD en CDA zorgen samen dat deze omvolking plaatsvindt om hun eigen toekomst veilig te stellen! Stem voor een NEDERLAND dat zich inzet voor de gewone mensen ipv de buitenlanders!
Ik snap overigens echt wel dat dit artikel niet serieus bedoelt is. De speld doet wel vaker niet serieuze artikelen posten.
Is pret prettig?
Het nieuwe koperkleurige ras komt eraan.
Uw gele lul.