“… En de balletjes in tomatensaus.” Jasmijn scant het bord dat zojuist op tafel is gezet. Vijf balletjes in een gezelschap van zes. Een kwestie van snel handelen. Nog voor de serveerster haar vingers van de rand van het bord heeft gehaald schuift Jasmijn twee ballen op haar bord. Vriendin Emma schraapt haar keel. “Wie wil er nog rosé?” “Lekker!” Kirt Jasmijn. De aandacht van haar tafelgenoten verslapt. Dit is het moment om toe te slaan.
Terwijl Emma vrolijk kwebbelend haar tafelgenoten bijschenkt harkt Jasmijn het beste deel van de garnalensalade binnen. Drie hele gamba’s en twee stukjes feta. Met haar vork sleept ze een sardientje door de olijfolie en propt ze onderhands een aardappelkroketje naar binnen. Het sissende frituurvet trekt een spoor van blaren over haar tandvlees. “Hoe hoe, heet. Die kroketjes zou ik nog even niet nemen als ik jullie was.” Afblussen met de helft van de bol burrata dan maar. “Ja, ja, het gaat wel weer.”
Alles wat op haar bord ligt is veilig, dus nu ze die tot de rand toe heeft opgetast met geitenkaas in pancetta richt Jasmijn zich volledig op de schaaltjes. Prik, prik. Alles even proeven. Jasmijn houdt een stuk calamaris tussen duim en wijsvinger alsof ze in haar hele leven nog nooit een gefrituurd visproduct heeft gezien. Met toegeknepen ogen steekt ze het in haar mond. Nog eentje proberen dan, voor de zekerheid.
Haar hart slaat een tel over als ze disgenoot Anna hoort vragen wat de vegetarische risotto-truffelkroketjes zijn. Die vegetariërs proberen met hun speciale bestellingen altijd de halve tafel naar zich toe te trekken. “Ik proef wel even voor je.” Zonder aarzeling steekt Jasmijn een van de twee kroketjes in haar mond. “Ik weet het niet hoor. Misschien moet je even bij de bar vragen of ze wel het goede gerecht hebben bezorgd.” Kroketje twee gaat naar binnen. “Het smaakt opzich wel naar truffel, maar het zou ook kalf kunnen zijn.”
Op tafel ligt nu alleen nog een schaal olijven. “Nemen jullie maar lekker,” zegt Jasmijn ruimhartig. “Ik ben niet zo’n grote eter.”
Tenminste één Mensch van vlees en bloed in dat jeukerige truttenclubje! Jasmijn, je kunt bij mij altijd langs komen hoor, dan krijg je gewoon een góed bord pasta voor je neus.
En wie eet Jasmijn? Emma wellicht?
Natuurlijk hebben die buitenlanders thuis niks te eten.
Stemt Jasmijn misschien alt-rechts?
Is het geen idee voor de vriendinnen van Jasmijn om haar alleen nog maar uit te nodigen bij een all-you-can-eat-restaurant?
Dat voorkomt irritatie. 🍝🍝
Corrie.
Hoort dit wijvenartikel niet in De Pin?
Spieken die wijven in ‘de Pin’ alleen maar Engerlands trouwens?
Jasmijn zei bij de gezamenlijke rekening, dat fooi niet nodig is, omdat er van alles te weinig was en die beetjes waren ook nog eens niet te vreten.
Was het wel allemaal halal?
En hoe zit het met de ramadan momenteel?