Geweldig nieuws voor inwoners van Volendam: het dorp krijgt eindelijk zijn eigen kutmuziekwijk. Alle Volendamse kutmuziek is vertegenwoordigd, dus het kan zomaar zijn dat jij straks over de Nick en Simonsingel, de Jan Dullesdreef, of op het Palingsoundhof loopt.
De nieuwe wijk dankt zijn straatnamen aan een burgerinitiatief opgezet door Volendammer Kees Schilder van de Vereniging voor Kutmuziek in Volendam (VVKV): “We staan nationaal en internationaal bekend om onze kutmuziek. Dat stukje Volendamse erfgoed is straks ook vertegenwoordigd in de straatnamen hier.” Schilder kijkt uit naar de opening: “Er komt een muzikant om de wijk te openen. Ik kan niet zeggen wie, maar ik zal een tipje van de sluier oplichten: hij speelt bagger en hij is familie van het hele dorp.”
Ieder zichzelf ten onrechte respecterende Volendamse kutmuzikant zal zichzelf straks terugzien op een straatnaambordje: je hebt de Anny Schilderdijk, de Nieuwe Jan Smitweg, de Oude Jantje Smitweg, de Zus van Jan Smitweg, de Simon Keizersgracht, de Derde van de 3 J’sdwarsstraat en de Nick en Simon The American Dreamboulevard.
De wijk vormt een relatief langgestrekt gebied dat ongeveer eenzesde deel van Volendam bestrijkt. De noord- en zuidzijde van het gebied zijn van elkaar gescheiden door het Jaap Kwakmankanaal, maar die is eenvoudig over te steken met de Piet Veermanpont. Of je loopt lekker langs het water over de Boulevard Zonder Naam, tot je bij de Zangertjes van Volendamdam komt, daar is de wijk afgelopen. Tenzij je ’m eindeloos op repeat zet natuurlijk.
Er is wel één klein nadeel aan het initiatief: de wijk zal alleen bereikbaar zijn via Kees Tolpoortjes.
[vagekennis alt=1]
Ik pleit voor een om- en ontsluitende rondweg die de naam MührenSchilder Veerman Tolweg zou kunnen krijgen als eerbetoon aan de gelijknamige families die al eeuwenlang het gezicht van dit palingdorp in eigen beheer houden.
Zeer jammer. Kinderen gebruiken om geld te verdienen. Zeer erg.
Pff!
Naamgrapjes, woordspelinkjes, zucht…
Seth
Heel mooi,
Naar het schijnt brainstormt men nog over de plaatsbepaling van het Maribelle Kwakmanplantoen, met in het midden een riant gelegen zitje, alwaar men uitkijk zal hebben op een in brons gegoten replica van de blokfluit van Mona Keijzer en waar dan ook weer door de liefhebber op gezeten kan worden.
De hele wijk wordt in de laatste fase van de realisatie omsloten door een Arnold Mührenmuur, die aan de noordzijde door de eerder genoemde Kees Tolpoortjes (ook wel Checkpoint Anny genoemd), door middel van het steken of houden van een pasje in- of voor de gleuf de beiden deuren – waar bij de entree op de linkerdeur het woord ‘Sailing’ wordt aangebracht en op de rechter het woord ‘Home’ – doet openen. Op die manier harkt men een deel van de kosten op termijn bij elkaar.
Bestaat “het hemeltje” nog?
Een overdekte ontmoetingsplaats waar je je echt kut kan voelen?
lijk me leuk
kneem vuur werk mee !
echte kobraas
zonne grote vuurbal jonguh ! !
Wij als toekomstige bewoners van het The Catsplein (1964 – 1985) willen er op wijzen dat we daar niet gaan wonen omdat wij zielsveel van de vernoemde palinggeluidmuziekgezelschap zouden houden. Daar worden de enige betaalbare huurwoninkjes gebouwd.
Moet natuurlijk zijn : de “Anny Schilderswijk”!
Ik zou die De Pijp noemen.
Een grote fout van schrijver Jaap is, dat kutmuziek alleen door vrouwen kan worden voortgebracht.
Ze brengen na hun muziekcarrière mannen voort die al vóór hun puberteit lulmuziek (ook wel rap en hiphop genoemd) beginnen te maken.
De vooruitgang.
De verdieping (lager).