5 tips om het ijs te breken als je een gruwelijke moord wil aankaarten op de G20

Op de G20 in Argentinië komen alle wereldleiders samen. Ook Saoedische kroonprins Bin Salman is aanwezig, waarvan de CIA het bewezen acht dat hij de moord op journalist Jamal Khashoggi heeft laten uitvoeren. Veel westerse leiders willen het gevoelige onderwerp aankaarten, maar hoe breng je dat diplomatiek op de correcte manier ter sprake?

1. Maak eerst een kort praatje over luchtige onderwerpen. Vraag bijvoorbeeld of hij het een beetje heeft kunnen vinden of por hem in zijn zij en zeg op joviale toon: “Hey ouwe bottenkraker, Buenos Aires al lekker onveilig gemaakt?” of “Zo, die steaks chimichurri hier, daar zou je toch een moord voor doen?” Zo stel je je gesprekspartner op zijn gemak.

2. Begin vervolgens eerst met een compliment. Het sandwichmodel werkt goed in dit soort situaties. Eerst een top, dan een tip, en daarna weer een top. “Wat goed zeg, dat vrouwen mogen rijden in jouw land” kan een leuke top zijn. Breng vervolgens de moord ter sprake, en sluit af met iets als “Hey ik heb zelf niet zoveel verstand van genocides in Jemen, maar jullie hebben wel de toppers uit het vakgebied in huis, of niet?”

3. Hou de culturele verschillen in gedachten. De Nederlandse directheid wordt niet overal gewaardeerd. Zorg je dat je woorden niet als een directe aanval worden opgevat en vraag dus liever: “Goh, ik zat te denken, als je het een vervelende vraag vindt moet je het maar zeggen hoor, maar doe je dat vaker – twaalf mannen naar een consulaat sturen om een journalist in stukken te zagen terwijl zijn vrouw buiten zit te wachten om zijn ledematen vervolgens in allemaal aparte zakken naar buiten te smokkelen en te laten verdwijnen – of was het nog nieuw voor jou?”

4. Als je de moordenaar toch direct wil confronteren, zorg dan in ieder geval voor een situatie waarin niemand publiekelijk voor schut hoeft te staan: “De mensen die de afgelopen tijd geen journalisten in stukken hebben gezaagd mogen door naar het buffet, de rest wil ik eerst nog even spreken.”

5. Benadruk de gedeelde menselijkheid van alle betrokkenen. “Dat we het hier over moeten hebben is voor ons allebei natuurlijk niet zo pijnlijk als – ik zeg maar wat – denken dat je trouwpapieren komt tekenen maar dan ineens een plastic zak over je hoofd getrokken krijgen en een touw om je nek, maar ik denk dat het toch belangrijk is dat we dit gesprek voeren…”