Wikimedia Commons: Mstyslav Chernov

Inwoners bevrijd Mosul vrezen veryupping van de stad

Oude IS-wijken verliezen karakter door koffietentjes en vrijheid

Nu het Irakese leger grote delen van Mosul heeft heroverd op IS, vrezen veel inwoners dat hun stad zal veryuppen. In de bevrijde delen van Mosul klagen mensen dat hele wijken ten prooi vallen aan hippe koffietentjes, mensenrechten en ijssalons.

Yusuf Ghurmanzi, inwoner van Oost-Mosul, heeft zijn wijk de afgelopen weken zien veranderen: “Toen wij hier kwamen, was dit een authentiek IS-buurtje. Je had massa-executies bij de bakker om de hoek, sfeervolle seksslavinnen, een slagerij J. van der Ven. Tegenwoordig heb je hier alleen maar yuppen en hipsters.”

Volgens Ghurmanzi was de bevrijding funest voor de huizenprijzen: “Je kunt nu in Raqqa een penthouse kopen met het geld waarvoor je in Oost-Mosul nog geen bezemkast kunt krijgen. Ik herken m’n eigen wijk gewoon niet meer. Gisteren zag ik nog een overspelige vrouw die niet gestenigd werd. Wat dat betreft is het hier echt een soort Berlijn geworden.”


Uw reactie telt. Juist nu.

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

gravatar

Ja, de veryupping van Mosul gaat snel: nauwelijks heeft I.S. de hielen gelicht of er worden al weer stadsrally’s georganiseerd ten behoeve van het RTL-7 publiek: “Mééér, voor (besneden) mannen”. Op de foto een onbemiddelde Nissan-rijder die -pal vóór een coffeeshop- wilde demonstreren dat je ten koste van enige blik- en pui-schade best kunt inparkeren middels een beheerste achterslip. Het wachten is nu op Arabische prinsen die hun Ferrari’s, Lamborghini’s, Zagato’s, Porsche’s e.d. op identieke in de kijker/en of vernieling willen rijden.

Reageer
gravatar

Ik denk dat ze in Mosul nog moeten leren dat hippe koffiebarretjes gewoon het ultieme doel in het leven zijn.

Ik kan me wel voorstellen dat dat een grote stap is als je net uit de oorlog komt, maar eigenlijk moeten ze gewoon niet zo zeuren, verwend gedrag ook.

Reageer
gravatar

Ja en als het vroeger van die warme dagen waren net zo als nu, dan ging bij de ijs boer lekker een Aleppo halen , dat is dr dus ook niet meer bij tegewoordig

Reageer
gravatar

Dat vrouwen niet meer gestenigd zouden gaan worden zag je al van verre aankomen natuurlijk vanwege het gebruikte materiaal.

Zo werden duizenden jaren geleden vrouwen in het oude Egypte gestenigd door ze te bedelven onder piramide blokken van zo’n kleine anderhalf tot 5 ton. Dit gewicht nam steeds meer af, voornamelijk omdat boven in de piramide kleinere blokken worden gestapeld. Toen kwamen ze er ook achter dat het makkelijker gooien was met zo’n kleiner blokje.

Uiteindelijk bleek, afhankelijk van de bouw van de gooier, het ideale gewicht tussen de halve en anderhalve kilo te liggen. Dit is eeuwenlang de meest gangbare maat gebleken.

De laatste jaren zag je echter een duidelijke afname in het gooi gewicht. Opengebroken straten leek dit in de hand te werken. Nu waren ook halve straatstenen in overvloed aanwezig en die wegen, u raad het al, de helft. Door het massaal gooien en hergebruik vielen deze stenen alras in delen uit elkaar, waarmee het gewicht nog verder af nam.

Op een bepaald moment was er echter behoefte aan meer consistent gooi- en mikmateriaal en werd overgestapt op kiezels. Die behielden hun vorm en lagen lekker in de hand, probeer maar eens een kiezel over een wateroppervlak te keilen, erg leuk.

Maar de ingeslagen ontwikkeling ging door, de stap naar grind ging snel en na nog een korte periode grit te hebben benut werd overgestapt op zand waarna de luchtledige gooi beweging zijn intrede deed (ook wel wegwerpgebaar genoemd), tot nu het volledig niet stenigen het modebeeld bepaald.

In andere delen van de wereld kun je zien dat waar stenigen volledig uit het straatbeeld verdwenen is er een overschot van oude vrouwen ontstaat. Er gaan hier en daar dan ook geluiden op voor het in ere herstellen van het aloude gebruik. Al ware het maar om de ouderenopvang en de gezondheidszorg weer betaalbaar te maken.

Reageer
gravatar

Wiemersma, ik onderschrijf jouw artikel over de regressie in het stenigen volledig. Ooit werd in 1980 in de documentaire “The Life of Brian” uit de doeken gedaan hoe men 2.000 jaar geleden omging met stenigingen. Op centrale executieplaatsen konden toeschouwers puntzakken grint kopen die volledig recyclebaar waren, dus duurzaam. Pas recent komt I.S. met een koppige reformatie waarbij gestenigde vrouwen ook onthoofd worden.