Kledingfabriek Diwali Shiva uit de Indiase stad Bangalore gaat vanaf nu geen dure buitenlandse arbeiders meer aantrekken. De fabriek wil voortaan volledig inzetten op de eigen jeugd. Het bestuur spreekt van een ‘cultuuromslag’ in de fabriek.
Directeur Bikash Khongjee: “Als wij een nieuwe medewerker nodig hadden, haalden we nog wel eens een dure naaister uit Denemarken of Zwitserland. Terwijl ik hier met datzelfde geld ook veertig talentvolle jonge Indiase kinderen kan opleiden.”
Het financiële voordeel is niet de enige overweging. Khongjee vindt het ook belangrijk om de eigen kweek de kans te bieden zich in de fabriek kapot te blijven werken voor een hongerloontje. “Er zijn een paar voorbeelden van volwassen medewerkers die al bij ons werken sinds we ze ronselden als kindslaaf. Neem bijvoorbeeld Priya Khan. Zij kwam bij ons toen we haar als klein meisje voor een paar zakken graan kochten van haar familie. Nu staat ze nog steeds zestien uur per dag in de fabriek. Dat is prachtig om te zien. Een inspiratie voor al die andere jongens en meisjes die staan te popelen om door te breken.”
Khongjee beseft dat de inzet van eigen jeugd niet meteen resultaat oplevert: “Ze zullen fouten maken in het begin. En dat mag ook. Daarvoor is het een leerproces. Dankzij onze innovatieve trainingsmethoden leren ze het meestal snel af om een verkeerd labeltje in een jurk te naaien. Onze trainers staan dag en nacht paraat om ze bij te sturen. Die mensen hebben zo’n passie voor kinderen.”
De directeur verwacht dat de klanten door het plan veel meer binding krijgen met de fabriek: “Met een aandoenlijk 10-jarig kind heb je bij de mondiale modeketens een grotere gunfactor dan met een verwende buitenlandse vedette.”
Ik vind dit niet goed. Dit beperkt deze jonge mensen enorm in hun ontwikkeling. Tot hun 16e levensjaar kunnen zij veel meer opbrengen in de prostitutie.
krijgen ze ook aandacht en eens wat warms binnen
Aldus de ervaringsdeskundige
De productie van kleding door kinderen gaat voorlopig door, maar voor wie in mij gelooft is er hoop!
Heb het artikel niet uitgelezen omdat het te lang is.
Bovendien staan er buitenlandse woorden in.
Daar krijg ik prikogen van.
Corrie.
“Buitenlandse woorden”?
You of all people, Сorrie!
Pas op!
Het is heel verleidelijk om zelf ook zo’n blik vol met goedkope Indiase naaikinderen te laten overvliegen om bijvoorbeeld je huis schoon te laten maken of de oprijlaan te laten vegen, maar die vlieger gaat niet op.
Zodra ze hier zijn hebben ze recht op minimum (jeugd)loon en kinderarbeid is hier verboden!
Zint eer gij begint is het devies.
Voor je het weet moeten we ze stuk voor stuk asiel verlenen.
Met een advocaten, tolken, huis, uitkering, gezondheidszorg, integratietraject, …
En de rest van de families natuurlijk.
In-di-a FIRST!
In-di-a FIRST!
Prima ontwikkeling. Doen we in Nederland trouwens al jaren. Hier heet het BBL, Beroeps Begeleidende Leerweg.
Niet zo cynisch Hatari. Een BBL-er krijgt de dag dat hij op school is doorbetaald. Dat is best wel netjes vergeleken met India..