Wat een eenvoudige lunch had moeten worden in een dorpsbistro, mondde uit in de strafste les die de schuchtere vertegenwoordiger Frank Verhoeven maar had kunnen leren. De tragedie begon met Franks ogenschijnlijk simpele woorden: “Voor mij de kipsaté alstublieft.”
De serveerster van Gasterij De Zaligheid in Otterlo bitste terug dat hij vast en zeker de Ovenheerlijke Kip-Pen bedoelde? Van zijn stuk gebracht speurde Frank naarstig de menukaart af naar een ander hoofdgerecht en vroeg daarom maar om de biefstuk op witbrood.
“U bedoelt de Op-Steaker?” antwoordde de serveerster verontwaardigd.
Een zweetdruppel parelde over de kloppende ader op zijn voorhoofd. Frank had het gevoel dat iedereen in het eetcafé hem aanstaarde.
“Kip gestoofd in bier dan maar, mevrouw,” fluisterde Frank.
“BEDOELT MENEER DE KIP BIERIE-BIERIE?!” blafte de serveerster.
Nu wist Frank zeker dat iedereen naar hem keek.
“Als u onze namen niet goed genoeg vindt, kunt u dat gewoon zeggen hoor meneer.”
“Ik uh, hm, ik weet eigenlijk niet -”
“Maar dan ga ik u ook niet bedienen hè, dat snapt u waarschijnlijk wel. Fucking kutlul.” Ze blikte naar de rest van de gasten voor wat bijval.
“Vette gore aso,” hoorde Frank de bezoekers van De Zaligheid murmelen tijdens zijn aftocht. “Zure tyfushond.”
Zijn rammelende maag overstemde het knerpen van het grind op de parkeerplaats van Gasterij De Zaligheid. Licht in zijn hoofd kroop Frank achter het stuur van zijn Citroën Picasso. Thuis zou nog tarweknip in de vriezer moeten liggen, maar nog voor hij goed en wel op weg was, werd hij overvallen door de hongerklop en reed zich te pletter tegen een fikse kastanjeboom.
Deze reconstructie kon alleen worden geschreven met medewerking van het bedienend personeel en het management van Gasterij De Zaligheid. De floormanager betreurt het overlijden van Frank, maar staat vierkant achter hun naambeleid.
Laat dit een les zijn voor alle conformistische mannen in hun menopauze.
Astrid toch! Mannen verkeren niet in de menopauze, tenzij zij transgenders zijn. Mannen verkeren -soms wél erg langdurig- in de penopauze, behalve als zij in buitenechtelijke affaires met jonge vrouwen verwikkeld zijn.
Outsider, kleine correctie dan toch:
de affaires die je aanstipt zijn pure camouflage juist van de betreffende pauze. Net als de Harley en de lederen jas met spijkerjackie er overheen. Overcompensatie en ultieme ontkenning.
Wat is er mis met de manier waarop hij zijn bestelling doet. Arrogante serveerster hoor.
Laura, Laura, tsss. Verwacht je van een overbelaste schoolverlaatster met minimum jeugdloon óók nog klantvriendelijkheid? Dat gaat wel erg ver. Een overwerkte ZZP’er die nauwelijks geld heeft voor een lunch bij MacDonald, treedt al met duidelijke gêne een horeca tent als De VVD Gasterij in Otterlo binnen. Maar wat moest hij anders; er was volgens de TomTom geen Mac te vinden binnen een cirkel van 20 km. Dan maar verhongeren, als een ezel tussen twee schelven hooi? Frank’s collega’s hebben hutje bij mudje gelegd en een betonnen stoeptegel op zijn graf gelegd.
Met de vinger wijzen is zo gemakkelijk.
Benny
Opnieuw geplaatst op een reactie.
De vinger op de zere plek leggen, zeg maar.
Benny
Je hebt nog geluk gehad, Benny. Mij stuurt de Speld-computer vaak de melding: “There was a problem processing your comment”, hetgeen enige basale kennis van de Engelse taal mijnerzijds vooronderstelt. Vaker nog wordt mijn “comment” ongelezen verdonkeremaand, zonder toelichting.
de zaligheid kan voor mij barsten ga naar de zaligheid
In mijn restaurant kunnen ze er ook van!
Dat beperkt echter wel mijn bestellingen.
Ik heb niet zo’n zin om een berenlul in mijn mond te steken.
Wat ook wel ludiek is: ze hebben de kaart niet op tafel gelegd, maar aan de muur gehangen! En de verlichting is retro-futuristische TL, geinig!
Jammer dat hij niet meer aan het afkraken op IENS of Tripadvisor toegekomen is!
Een nul voor de bediening, hoe heette ze ook alweer?
Ga dan ook niet naar een toko die De Zaligheid heet… Er zijn nog voldoende etablissementen waar je veilig kunt eten. Chez Bram Ladage bijvoorbeeld, of Polleke, Cafetaria Didim, De Goedheyd.
Bas Bêta, dank voor dit aanknopingspunt. Het herinnert mij aan de lijfspreuk van mijn broeders in de 010-regio:
“Raak nú verzadigd vetzurig in de ravage
bij één der vetschuren van Bram Ladage”
Stierf hij nu de hongerdood, of reed hij zich te pletter? Verdacht, 2 lezingen in één stukje. Ik denk dat Ard van der Steur een onderzoek moet instellen…
Als je een Big Mac bestelt bij de Burger King gaan ze die gewoon even voor je halen bij de Mac. Klant is koning.
De burger was toch koning?
Was Frank een transgender, dat de serveerster (v) hem kutlul noemde?
Kutlul was ons favoriete scheldwoord op de basisschool. In jaren niet gehoord, wat een trip door memory lane…
Dus respecteer mijn traditie ja!
omen est nomen…
Anderzijds is de vak- en talenkennis van de betrokken serveerster strikt beperkt tot de nomenclatuur van het menu. Bij volledig logische vragen van Franse gasten als: “Mam’selle, veuillez nous servir numero quatre vingt-huit et ensuite numero soixante-neuf avec du vin, du pain et du boursin et deux vins blanc” stond zij volledig met de mond vol, tanden. De incompetente floormanger stond hier evenzeer woordloos. Dit nieuws krijgt nog een staartje; deze ballentent zal geen bezoek van vertegenwoordigers meer krijgen.
Wat erg, ik hoop maar dat die arme serveerster er snel weer boven op komt dat ze zo bot behandeld is. Kop op meid, er zijn betere klanten! En voor Frank, tjah dat krijg je er nu van. Geen enkele medelijden.
Met de vinger wijzen is zo gemakkelijk.
Benny
Het aanpassen van het menu kan een Floor nog niet bevatten.
Ik zal een paar suggesties doen. (1,5)
Koolhaas met Wildersgriezelmannen.
Harsespijn met kokochanel 05 weergave.
Plots op het uit niets verwachte reacties.
Benny