Het exacte moment waarop hij het voor het eerst voelde kan hij niet meer aanwijzen, maar Dennis is sinds kort heimelijk trots op zijn kleine daden die de gendernorm links laten liggen. “Ik wil er gewoon geen punt van maken”, zegt Dennis.
“Een voorbeeld? Nou, vooruit dan. ‘s Ochtends doe ik wel eens de deo op van mijn vriendin, maar dat zeg ik tegen niemand. En god, laatst op de fiets gaf een meisje me geen voorrang, terwijl ze van links kwam. Toen riep ik ‘sukkel’ naar haar, en ik was best wel trots dat ik haar geen ‘hoer’ of ‘kutwijf’ had genoemd.”
Dennis geeft toe dat hij soms twijfelt of hij zijn ‘momentjes’ niet een keer met vrienden zou moeten bespreken. “Laatst logeerde ik bij iemand en mocht ik diens tandenborstel gebruiken. De tandenborstel was roze, maar ik deed alsof ik dat niet opmerkte. Toen ik later die avond cola-light ingeschonken kreeg en ik casual bedankt knikte, loeide mijn telefoon wel in mijn broek hoor. Ik wilde het delen! Maar dat doe ik dan toch maar niet. Uiteindelijk is het voor mij gewoon genoeg dat ik me zo fucking goed voel over mezelf.”
Wat is nou het punt?
Waren er maar meer zoals Dennis. En wereldvrede.
Wij wel