Het Système International (SI), waarin alle meeteenheden uniform zijn vastgelegd, wordt binnenkort aangepast aan de belevingswereld van zijn eindgebruikers. Eenheden als ‘gevoelssnelheid’ en ‘gevoelsampère’ zullen dan officieel tot het metriek stelsel worden toegelaten.
Pierre d’Angoulème, van het Internationaal Bureau voor Maten en Gewichten in het Franse Sèvres: “Burgers herkennen zich niet langer in objectieve, van bovenaf opgelegde maten. Ze willen dat ook hun eigen gevoel erkend wordt. Daarom hebben we besloten om persoonlijke beleving een plaats te geven binnen het systeem van eenheden. We denken zo dat het Système International de burger van de Europese Unie beter kan bereiken.”
Hoogleraar gevoelsobjectivisme Eric Boenst (RUG) verwacht dat de invoering van de gevoelsmaten niet tot al te grote problemen zal leiden. “De stelselwijziging maakt officieel wat iedereen eigenlijk altijd al voelde. Uit experimenten in Frankrijk blijkt bovenden dat zowel burgers als overheid de gevoelssnelheid razendsnel onder controle krijgen. Laatst reed ik in mijn oude Volvo met hooguit honderd oude kilometers per uur over de autoroute, maar mijn gevoelssnelheid lag door het rammelen van de motor en het windgeruis al snel rond de honderdvijftig. De agent die dat bemerkte heeft me genadeloos op de bon geslingerd.”
De wetenschapper denkt wel dat niet alle veranderingen meteen begrepen zullen worden. “Burgers zullen de gevoelscandela wel gebruiken om te bepalen hoe donker een steegje is, maar weet ik niet of de gevoelsmol en de gevoelsampère in de praktijk veel toegepast zullen worden. We verwachten wel dat de gevoelstijd diep zal ingrijpen in het menselijk bestaan. Als een werknemer om half tien traditionele tijd op zijn werk komt, kan hij ineens ruim op tijd zijn, mits hij een gevoelstijd van half acht ervaart.”
Vanaf 1 januari 2014 voert ook Nederland de gevoelseenheden in. Vanaf dat moment wordt ook de al jaren gedoogde gevoelstemperatuur officieel erkend.
Welk een stijlbloemen die men plukt in dit domein: “Wetenschappers introduceren gevoel ..”. Nou, dat werd langzamerhand wel eens tijd nietwaar? Edward Teller zei ooit toen hij net de neutronenbom had ontworpen: “Mijn gevoel zegt mij dat dit niet goed is, maar voldoende pakken U.S. Dollars wegen toch zwaarder dan gevoel”.
Helemaal goed.
EQ telt nu eenmaal mee of men wil of niet.
Idem voor inderdaad dingen als ampere, waar de een een meter naar achter wordt gesmeten, vind de andere de prikkelingen wel lekker, kwestie van massa en huid-vocht percentages.
“Gezelligheid kent geen tijd” e.d., het is allemaal al terug te vinden bij de soemeriers en romeinen.
Als ik voor mijn gevoel de dam tot dam loop na 20 minuten wel gehad heb, wil ik ook gewoon een medaille.
Opkomen dagen is net zo belangrijk als winnen, ook verwant aan gevoel.
En zo kan ik wel ff doorgaan een uur, of 61 minuten 12 seconden, 3 tienden.
Voel je wel?
Mijn huis- tuin- en keukengevoel zegt mij dat wij belazerd worden. Thuis door de hypotheekbank, in de tuin door Gamma en in de keuken door Mandenmakers Waalwijk.
Tja John, ambtelijke molens malen nu eenmaal erg langzaam, of gewoon een tijdje niet: niemand die het verschil merkt. Maar volgens recente berichten raken steeds meer rechters overspannen door de werkdruk. Da’s nieuw voor mij, ik dacht dat rechters (vooral die in de lopende Chipsholcasus) pas begonnen te werken ná hun dood.
Dat gevoels effect is nog niet echt doorgedrongen tot de autoriteiten. Laats had ik 18 flessen bier op en “voelde” dat ik de beste chauffeur van de hele wereld was. Die agent begreep dus niets van het gevoels effect evenals de rechter.Ook toen ik het gevoel had dat ik 120 km reed terwijl mijn km teller zei dat het 180 was.
Hoe moet je zo’ n gevoels effect nou andere eens aan het verstand brengen.Ongelofelijk dat onbegrip
Overigens ben ik van mening dat er -ten aanzien van bankiers- toch andere dan de standaardnormen moeten worden gehanteerd: gevoelens bij bankiers zijn zowel prenataal chemisch onderdrukt als postnataal operatief verwijderd. Hoe zou een bankier -anders dan voor zichzelf, geld, het eigen gezin en collega-bankiers (in die volgorde)- ooit gevoelens kunnen ervaren als de sociale, genetische en biologische voorwaarden daartoe à-priori zijn verwijderd. En hun opleidingstrajecten unisono leren: Take the money and run, little bankerboy.
Naar aanleiding van de suggestie van Wilde Wally is het wellicht zinnig een interne Speldcommissie, subcommissie of stuurgroep te benoemen, die zich gaat bezighouden met diepgaand onderzoek naar de Solexbeleving van Rotterdamse lezers. In dit longitudinale epidemiologische onderzoek dienen twee controlegroepen te worden gevormd: één van aperte niet-Solexisten en één van niet-Rotterdammers. De vragenlijsten dienen dubbelblind uitgevoerd, het kan dus zinvol zijn een echtgenote, vriend of bevriende buur uit te nodigen de tekst voor te lezen en de hand te sturen bij het invullen van het vragenformulier. Het verdient de voorkeur vragen met 6 of 8-punts antwoorden op te stellen, bij 5 of 7-punts vragen is er landelijk de neiging steeds het meest neutrale antwoord (het 3e resp. 4e) te kiezen. Aan de statistische verwerking van de antwoorden zal medewerking worden verleend door voormalig prof. dr. Diederik Stapel. De werkloze neuroloog Ernst Jansen Steur zal ‘steek’-proeven verrichten onder de gehele onderzoekspopulatie ter toetsing op de aandoening Dementia Praecox Solexis.
Waarom lees ik hier van geen van onze Rotterdamse lezers iets over het Solexgevoel. Het wordt zo langzamerhand tijd om dat eens internationaal vast te leggen!
Wat is het verschil in gevoelswaarde tussen een gerookte en een gebakken rotterdammer ?
A: Ze zijn allebei gaar ?
B: Wel zo gepast.
C: Elluk voeldeel hep zu naardeel.
D: De gerookte Rotterdammer zou nog steeds niet voldoende gewicht opleveren om de palingstand te helpen.
Waarvan iedereen uiteraard weet dat er een gedocumenteerde paling is geweest van ACHT-EN-TACHTIG jaar oud.
Paling kan dus 88 worden.
Hoe voelt dat als je een glasaaltje van 5 jaar oppeuzelt ?
En hoe erg lijkt het nu nog dat ik het over ‘how to serve Rotterdammer’ had ?
Remember ladies:
The quickest way to a man’s heart is through the sternum.
Als het over paling gaat dan zijn wij in Volendam ter zake kundig, ook wat betreft het paling gevoel of het gevoel van palingsound. Daar hebben die Rotterdammers totaal geen verstand van!
Ach zo: ik begrijp dat dit: http://nos.nl/artikel/466847-rookontwikkeling-metro-rotterdam.html een opzetje is van de heren?
Let op.
Het volgende bericht in niet bestemd voor jeugdige personen en lieden met een zwakke maag.
Beste Basso,
Die is gek. De snelste weg naar het hart van een Engelssprekende man gaat helemaal niet door zijn borstbeen. Hoe had jij je dat voorgesteld?
We weten allemaal heel goed wat echt de snelste weg is naar het hart van de man. Dat zulks met kwakinjectie (zie 20d) gaat, hoef ik hier dus niet uit te leggen.
Het komt evenwel minder vaak voor dat het doel de maag is, maar het borstbeen? Zeer zelden. Dat lichaamsdeel is immers meer gebaad bij zalven (zie wederom 20d).
Zeg heer Jeetje, waar U op doelt gebeurt bijna dagelijks in de Schiphol tunnel met alle gevolgen van dien. Het wachten is op de opening van de Noord-Zuidlijn, dan kunnen we waarschijnlijk gevoelsmatig van nog meer rookontwikkeling gaan genieten.
De vraag nu is: kúnnen koel/cleane wetenschappers beschikken over gevoelsmatige criteria? Van de menswetenschappers weten we dit inmiddels, dankzij Diederik Stapel hebben we kennisgemaakt met de emotionele kant van psychologen. Pim Fortuyn heeft ons die van de sociologen getoond, maar bij economen begint het gevoel al diffuus te worden en bij de bêta-wetenschappers is het ronduit de vraag of zij nog onder de humane wezens geschaard kunnen worden. Zo’n Edward Teller bijvoorbeeld, was dat nu een mens of een Artificial Intelligence? Kortom, kunnen niet-emotie-bezittenden gevoelscriteria opstellen voor (hyper) sensitieven als (bijv.) Speldabonnee’s?
Geachte redactie,
Plien en ik zijn het nooit met elkaar eens over haar gevoelsgewicht.
Ik vrees dat ze lijdt aan anorexia. Kent u iemand uit uw lezerskring, die daar verstand van heeft?
Nee.
Ik ken een praktijkdeskundige die aan Boulimia lijdt, ideetje?
Een voorbeeld: Laatst verkocht ik op de markt een zak appels aan een vrouwtje.
Ik zeg dus tegen haar: “Die mag u meenemen voor maar vijf euri.”
Zegt zij: “Wat vijf euri, marktkoopmens, je hebt zelf gezegd dat ze twee euri de kilo zijn.”
“Ja maar,” zei ik, “dat zakkie weegt drie gevoelskilo’s.”
“Die is gek, marktmens,” zei zij, “het weegt maar één gevoelskilo.” Uiteindelijk hebben we het op het gemiddelde van twee kilo’s afgemaakt. En we waren allebei tevreden.
Kijk, zo pak ik dat al tientallen jaren aan aan als marktkoopmens zijnde.
Kapitaliseren die hap! Met wetenschappelijke bek-up. Alles voor de corpocratie!
Leve 1 februari.
Ik ben erg benieuwd naar de gevoelsmatige impressies van de overlevenden van Nagasaki, Hirosjima en (iets recenter terug) Fukushima. Om nog maar te zwijgen van Three Mile Island en Tschernobyl. Of die van Bhopal. Versus die in de bestuurskamers van de betrokken falende besturen.
Fukushima=Fok-huis-heem, Faktory=fok-door-rij… aan de lopende band… Semanseki=zeemanshoekje, decema=diets-heem en omdat de Nederlanders die daar 400 jaren zaten hebben de Japanners vele vooral technische woorden van 0ragna=oranje overgenomen in hun taal, jaa wel een duizendtal. Three mile eiland zal drie mijlen lang zijn? Doch drie molens zou ook nog kunnen. Bhopal=boom-paal dus houthandel. Srelanka=drie-lengte, d’Angoulème,=aan-galen-heime en zo heb ik er weer een paar, genoeg voor vandaag. Bedankt!
Wel, Heer Outsider, U zou kunnen stuiten op het soort wetmatigheden zoals beschreven in Donald Black’s “The Behaviour of Law”. De hoogte van de bestuurdersvergoeding is omgekeerd evenredig aan het hebben van inzicht in het eigen falen. Zoiets.
Hietbrink, je bent niet leuk
Ik ken dit boek niet Heer van M.S., maar over de arrogantie van de macht en haar wettelijke en wettige derivaten zijn honderden meters boekenplank geschreven, sinds Il Principe van Macchiavelli. Ik hanteer een eenvoudige vijfdeling in machtscategoriën:
1. de oppermachtige kring van machtsbepalers
2. hun legitimerende instanties, zoals bankiers, overheden en hun staatsapparaten
3. hun dienaars, lakeien/uitvoerders; de mindermachtigen die er naar streven toegelaten te worden tot groep 1.
4. de machtsarme werkende bevolking die zich alleen verbaal of met kansloze stakingen kan verzetten tegen de bestaande machtsverhoudingen en
5. de volstrekt machteloze onderklassen die onder het banier van ‘democratie’ alle willekeur over zich heen moeten laten gaan. Het voert tever hier alle collaborerende groepen te benoemen die als ezels achter de hun voorgehouden wortels aanrennen. Verdeel en heers. Ergo: het verschil tussen een dictatuur en een democratie is netto -en niet alleen gevoelsmatig gemeten- niet zo erg groot. Meer sociolinguïstische semantiek.
Exact, Heer Outsider, vrijheid is slechts datgene wat men geleerd is dat vrijheid inhoudt, en meest is het leerboek aangereikt door de machthebber.
Zo valt in slavernij ook nog veel moois te ontdekken voor de fijnproever.
Het was een sociologisch boekje, Heer Outsider dat nu eenmaal deel uitmaakte van de verplichte literatuur en door mij op een regenachtige zondag werd ingezien. Het benoemde voortdurend twee grootheden of verschijnselen die met elkaar evenredig waren, al dan niet omgekeerd. Deze samenhang kon dan in een oneliner ehhh… pardon… wetmatigheid worden gegoten zoals hierboven vermeld.
Met dank aan drs. P. voor de formulering had het boekje kunnen heten: “Maak uw eigen Oneliners zonder Schroeven”. Op zich een aangename bezigheid op een regenachtige zondag. Het zal u niet verbazen dat het werkje mij juist vandaag weer in de gedachten schoot.
“De hoogte van de bestuurdersvergoeding is omgekeerd evenredig aan het hebben van inzicht..” die houden we erin, heer Spaland!
Er gaat vandaag niets boven een regenachtige zondag, de sneeuw verdwijnt als sneeuw in de regen.
Het smeltwater dreigt wel in de richting van uw polder te vloeien, Vrouwe Suus. Dat dan weer wel.
Mooi, dan winnen we ook weer eens bij voetbal!
Nou, nee. Gevoel is natuurlijk niet hetzelfde als valse hoop.
Edoch, als de gevoelsuitslag hoger is dan die van de tegenstander dan hebben we toch echt gewonnen. Och als Abe dit toch nog eens mocht mee maken.
Feeling oooh oooh oh ohoo feeling… ik voel nog niets,.,, ten zij Viemans iets lekkers zou doen. Verzin maar iets beters.
Het gaat er pas echt op lijken met het gevoelsgewicht en gevoelsmassa. Afvallen wordt dan meer een questie van aanvoelen.
Binnenkort is, speciaal voor de obese vrouw, al onze kleding verkrijgbaar in gevoelsmaatje 36.
Is er ook een gevoelseenheid voor BH-maten dan?
VIESMAN!!!!
De heer Viesman is op dit moment niet beschikbaar. Hij bestudeert de laatste ontwikkelingen op zijn vakgebied:
http://www.kwakzalverij.nl/1542/Bouwdwaallicht_bang_voor_giftige_beugelbeha
Henk,
Dat denk je maar. Ik mag weliswaar mijn kwakje graag in een behoeftige vrouw deponeren, maar daardoor ben ik nog geen kwakzalver. Ik zalf namelijk niet, ik gebruik mijn spuit.
Heer Viesman, soms denk ik wel eens dat u bedoelt te schertsen.
In ieder geval een heel goed idee om die Engelsen in het SI-stelsel te krijgen als ze hun eigen maten naar gevoel mogen omzetten
Mooi en gevoelig, maar hebben we hiermee een gevoelsmaat die weergeeft bij welk streepje die maat vol is?
Zou de interpersoonlijke sensitiviteit van Inuïts gelijk zijn aan die van equatoriale bevolking?
Ze voelen mij wat kouder aan..
“Vanaf dat moment wordt ook de al jaren gedoogde gevoelstemperatuur officieel erkend.” Ik krijg het er warm van…
Kijk, ik was mijn tijd al ver vooruit, want jaren geleden heb ik mijn baas en collega’s er subtiel op gewezen dat mijn gevoelstijd rond twaalven meestal al een uur of vijf in de middag was en mijn gevoelsdag op woensdag gewoonlijk al vrijdag.
Wat een onzin. Er is veel meer behoefte aan een gevoelseuro, maar dat durft men niet aan! Moed tonen!
Beste heer Filosoof,
De waarde van de euro is reeds sinds de oprichting een gevoelskwestie.
Sterker nog, de euro is een lichtend voorbeeld voor hoe andere gevoelseenheden collectief moeten worden geschaald.
Toch zullen volgens mij de wetenschappers nog wel een vet lastige kluif hebben aan het indelen van de schaal met gradaties betreffende het gevoel voor humor.
Met uitzondering van Duitsland, want daar heeft de humorgraad een constante waarde van 0. Ongeacht welk gevoel er op los gelaten wordt.
Ontzettend blij ben ik met deze aanvulling. Mijn bedrijf maakt al jaren gevoelswinst maar tot op dit moment heb ik mijn leveranciers daar niet van kunnen overtuigen. Overigens ben ik voorstander van het indelen van alle gevoelswaarden op de schaal van Richter.
Die graaiers van het eenhedenstelsel gaan dus buiten hun boekje door de gewone man wijs te maken dat eenheden en grootheden hetzelfde zijn. Ampère is de eenheid van de grootheid stroom maar de gevoelsstroom hoor je ze niet over omdat ze er met hun dikke BMW’s niets over te zeggen hebben. Dat ligt bij het groothedendebat, een open source systeem van vrijwilligers. Dát zijn degenen die de gevoelstemperatuur hebben ingevoerd. SI zou de eenheidstegenhanger van gevoelstemperatuur de gevoelsgraad moeten noemen maar om uit angelsaxische hoek moeilijke vragen over hun gevoelsdiploma’s te omzeilen, gooien die vuile populisten alles gewoon op één hoop, trekken de grootheden naar zich toe en vullen hun zakken.
De invoering van gevoelsmaten is zonder meer een gevoelige kwestie.
Ik werk vaak in oorlogsgebieden en daar merk ik dat de pijn uitgedrukt in de gevoelseenheid megaAUg altijd anders wordt gevoeld door de ondervrager dan door de ondervraagde.
De vraag is dus, moet ik het rekenkundige of meetkundige gemiddelde nemen van de gevoelsgevoels?
Reken maar dat een lingerie winkel handen vol werk heeft aan de invoering van gevoelsmaten.
Eindelijk! Al een jaar of 24 voel ik mij een roepende in de woestijn, bespot door idioten die beweren dat ik volgens mijn paspoort al 63 jaar oud ben. Ik kan wel juichen!
Nu we het toch over gevoel hebben:
Hierbij stel ik voor om niet alleen een gevoelsmaat voor alle dingen in te stellen, maar deze gevoelsmaat meteen ook in te schalen op belangrijkheid, vergeleken met alles wat in het universum gebeurt.
DUS:
Hoe belangrijk is het ontploffen van een ster vergeleken met een druilerige maandagochtend ?
(eventueel wachtend op de tram/bus, die te laat is)
Hoe worden definities op schrift gezet? Ik vind het wel een goed idee, dat is alleen een praktisch punt. Overigens heb ik een kleine correctie: “gevoelstemperatuur” is geen eenheid maar een grootheid. De eenheid zou “Gevoelskelvin” moeten zijn. Wordt het absolute nulpunt op die manier een relatief nulpunt?
P.s. ik zie dat het al eerder is genoemd.
Dat mijn gevoel gestandaardiseerd zou worden, voelt helemaal niet goed. Mag ik a.u.b. zelf bepalen wat ik voel?
Prima artikel, maar had nog even een kleine consistentiecheck gedaan: gevoelssnelheid is een grootheid (eenheid is m/s), maar gevoelsampère is een eenheid (grootheid is gevoelsstroomsterkte).
U bedoelt natuurlijk gevoelde meters per gevoelde seconden, kan iedereen gebeuren.
En zoals reeds uitgelegd;
gevoelsstroomsterkte wordt gemeten in volume van au.
Eindelijk! Al een jaar of 40 voel ik mij een roepende in de woestijn, bespot door idioten die beweren dat ik volgens mijn paspoort pas 26 jaar oud ben. Ik kan wel janken!
Mooi initiatief!
De gevoels ‘OHHHHMMM’ is de rust denzelve aldus weinig weerstand verzorgend.
Gevoels ampere is oei, naar au, naar FFSGVDBommenengranaten-As-jemenou.
Gevoelstoestand van een zuur of base is dan wel een beetje bipolair.
Tussen jus d’orange en loog zit iets frans, vast.
Iets als vinger ter test:
Prima prima prima prima, vinger weg.
(beide kanten op; zuur bijt in, loog bijt uit)
Hoeveelheid Lux op een gegeven moment is dan uiteraard afhankelijk van de hoeveelheid drank in tijdeenheid voor de observatie.
Van lekker donker naar ‘aaaaaah; BRIGHT LIGHTS!’
Hoe is de gevoelstemperatuur van een bed ?
‘s avonds vervloekt om er in te moeten en ‘s ochtends vervloekt om er uit te moeten ?
Of gewoon altijd fijn ?
Vragen vragen …
Gevoelstemperatuur in bed hangt er van af of je alleen in bed ligt en zo nee met wie je in bed ligt.
In mijn geval duurde het even voordat ik de humor in deze mélange proefde, maar voor wat het waard is: complimenten aan de Masterchef voor dit exotisch/etherische gerecht op 5. Het relativerende aardse en nadrukkelijk masculiene commentaar van Van Bralhuysen doet daar niets aan af, integendeel het smaakverschil doet beiden goed.
Men zou voor een zwakstroomdeken kunnen opteren teneinde het gevoel een aangename warmtebeleving te laten ondergaan.
De gevoelsafstand ‘s morgens naar mijn werk is vele malen groter dan die terug naar huis.
Dat heeft niets met gevoelsafstand te maken: zo is bijvoorbeeld de afstand Den Haag – Leeuwarden groter dan de afstand Leeuwarden – Den Haag. Wij spreken hier liever van “relatieve afstand”. Het is natuurlijk wel afhankelijk van waaraan je de afstand relateert.
Hahahaha.
“Hoogleraar gevoelsobjectivisme” Geniaal!
Ik voel me weer ouderwets belazerd door dit naar mijn gevoel helemaal nietszeggende Speldbericht..
Ik voel hier wel wat voor #gevoelsinstemming #instemmingsgevoel
Ja, dat was mijn eerste gedachte ook: ik voel er wel wat voor.
Totdat ik vandaag mijn handschoenen was vergeten, toen voelde ik toch verdraaide weinig wat ik nou precies in handen had.
Ja, dat moet vooral lastig zijn geweest toen u in een Amsterdams urinaal een kleine boodschap moest doen. De fijne motoriek en het Fingerspitzengefühl lijden erg onder koude.