Het drama rond de DSB Bank kent niet alleen verliezers. Nadat vorige week het Scheringa Museum voor Magisch Realisme te Spanbroek bijna zijn gehele collectie moest afstaan vanwege openstaande schulden, werd het museum een vrolijk speelterrein voor beginnende graffitiartiesten. Vanaf deze week heeft de directie echter besloten zich voortaan volledig te richten op het Magisch Minimalisme.
“In deze ruimte ziet aan uw linkerzijde een witte muur. Aan uw rechterzijde ziet u een tweede, wítte muur. Het vierluik wordt afgemaakt met nog twee witte muren. Er spreekt een schrijnend nihilisme uit dat resoluut afrekent met het ongebreidelde hedonisme van de afgelopen tien jaren”, aldus artistiek directeur Belia van der Giessen, tijdens een rondleiding aan de verzamelde pers.
Het museum bestaat sinds 1997; de collectie omvatte tot deze week meer dan 1.300 kunstwerken die de inmiddels failliete bankier Dirk Scheringa in de loop der jaren verzamelde. De realistische kunstwerken bleken een ware publiekstrekker.
De kunstliefhebbers zijn vooralsnog positief over de drastische nieuwe weg die te Spanbroek wordt ingeslagen. Bezoeker Robert Sluijs is er erg over te spreken: “Kijk, dat magische realisme is natuurlijk leuk en knap gemaakt enzo, maar het laat weinig over aan de verbeelding. De nu tentoongestelde werken laten het denken over aan de toeschouwer, in plaats van een bevooroordeelde impressie te willen forceren. Dit stilleven bijvoorbeeld is als een onbeschreven boek, het zet aan tot een eigen interpretatie.”
Eén ruimte kent de grootste toeloop. “Ja, dit is echt ons topstuk,” aldus een glunderende Van der Giessen, wijzend naar een lege muur van twintig bij vijf meter, aan beide zijden voorzien van een suppoost. ‘Who’s Afraid of White, White and White?’ is een uit Amerika ingevlogen meesterwerk dat een huiveringwekkende inkijk geeft in de spirituele en emotionele leegte die de consumptiemaatschappij heeft achtergelaten. “Vandaag hebben helaas al drie mensen geprobeerd het weer met een viltstift te beschadigen, waardoor we genoodzaakt zijn om latex en roller paraat te houden.”
Tja, ik moet hier toch van inzicht verschillen met inzender Kees22.
Het ventilatierooster lijkt mij juist gebruikt als magisch verdwijnpunt; om ons te herinneren aan het verdwijnputje van wensen, verlangens en uitstaande tegoeden, maar wellicht laat ik mij nu meeslepen in mijn enthousiasme en is hier de duiding van een Zwagerman onontbeerlijk?
Wel vind ik de uitlichting nogal protserig, maar ik zal maar aannemen dat hier de heersende tijdgeest wordt overbelicht, als de kunstenaar dat zo bedoeld heeft.
Het werk “Who is afraid of White, White And White” is wellicht een grap? Het is m.i. een komische verwijzing naar Dirks Levenswerk, dat hij onder het pseudoniem DSB heeft gemaakt: “Who is Afraid Of Red?” hierbij refererend aan de vroegere leus van een vaderlandsche financiële instelling: “Van de wieg tot aan de dood, zijn wij blij met girorood.”
@Maarten: Dit artikel was voor het weekend al geschreven.
De schrijver heeft ook voor de nrc al op zijn eigen blog gezet:
http://tomroes.blogspot.com/2009/10/scheringa-museum-voor-minimalisme-opent.html
Alsof wij grappen van de nrc zouden gaan uitschrijven….
Leuk verwoord, maar nrc was jullie voor…..
http://dl.getdropbox.com/u/518934/worstkeesscenario.jpg
@Pieter ‘t Hoen: Dank. Het lijkt een trend te worden: onzijdige woorden aanduiden met vrouwelijke voornaamwoorden. Achterhoedegevecht.
@Piet Hein: Dat is waarschijnlijk toeval. Of nee, wacht: toeval bestaat niet.
Er worden inmiddels plannen ontwikkeld om het Realistisch Museum van de Magische Scheringa te redden. Geen idee waarom ik dit eigenlijk hier meld.
Kees22, het is gewijzigd. Ik vermoed dat dit stuk met de Franse slag is geschreven (waarbij het bezittelijk voornaamwoord zich vervoegt zoals het bijbehorende zelfstandig naamwoord).
Ik wil niet zeiken en al helemaal niet zieken over zo’n prachtig initiatief, maar ik vind de inrichting toch getuigen van een overhaaste uitvoering. Zo is de belichting tamelijk primitief en komen zowel een leiding als een ventilatierooster in het plafond hinderlijk in beeld. Ik vind dat toch een beetje afbreuk doen aan de kennelijke bedoelingen van de kunstenaar (zo hij die al had) en afleiden van de diepere betekenis van het kunstwerk (zo er die al een is). Als toeschouwer voel je dan toch dat je gedachten afgeleid worden in de richting van voldoende luchtverversing. Staande voor zo’n maagdelijke wand met onbegrensde mogelijkheden kun je je dan desondanks akelig benauwd gaan voelen.
Overigens is museum een onzijdig woord. Het moest dus zijn collectie en niet haar collectie afstaan.
Ceci n’est pas une musée (sorry, René).
Als de museumdirectie enige ballen had gehad, dan had ze de muren minimaal in debet-rood moeten schilderen. Dat had pas een statement van Magisch Minimalisme geweest.
Wat een briljante koerswijziging van de museumdirectie.
Door de DSB woekerpolissen en onverantwoorde leningen mogen steeds meer mensen zich tot de minima rekenen. Het is ontzettend nobel dat het museum het consuminderen een inlaadklep gaat bieden.
Ik hoop alleen dat men Maxima niet zal vragen voor de feestelijke heropening van het Minimamuseum. Voor je het weet komt ze weer met haar prins op het witte microkredieten stokpaardje aanzetten en is de doelgroep net zo snel verdampt als het vermogen van Dirktreur Scheringa.
Mooie muur voor een pispot.
U doelt op het werk Fountain van Marcel Duchamp? Interessante suggestie, al denk ik het contrast tussen conceptual art van de dadaïstische stroming en het magisch minimalisme misschien net wat te scherp is.
Naar verwachting zal Scheringa de rekeninghouders van zijn ex-bank er ook van weten te overtuigen dat het kunnen beschikken over geld het ware geluk in de weg staat en dat men pas vrij is als men niets meer heeft. Het volmaakte geluk is fantaseren wat je allemaal met geld kunt doen als je het zou hebben.