Fruitvliegje vreest langzame en pijnlijke dood in oogbal van Wimfred

Aan de oevers van de bosbaan vliegen miljoenen fruitvliegjes. Zorgeloos, denkt een onwetende toeschouwer misschien, maar schijn bedriegt. Onder de zwerm heerst een onuitgesproken angst om langzaam en pijnlijk te sterven in de oogballen van Wimfred.

De kans op een dergelijke dood is enorm klein, de vliegjes zijn met miljoenen terwijl Wimfred volgens de overlevering slechts 2 oogballen heeft, maar de angst houdt de zwerm zichtbaar in zijn greep. Je kunt het zien aan de nerveuze bewegingen van de zwerm, die nerveuzer worden naarmate Wimfred de groep nadert op zijn poepbruine batavus. “Ergens weet je heus wel dat de angst irrationeel is,” vertelt een huiverende vlieg die anoniem wenst te blijven. “Maar de gedachte dat je verzuipt in het traanvocht van Wimfred, dat je je laatste adem op zo’n gruwelijke wijze moet uitblazen en dat je lijk daarna door die gore worstvingers hardhandig aan stukken wordt gewreven en als vuil wordt gedumpt, daar lig ik wel eens wakker van ja.”

Het is een zeldzame confessie, veel vliegen zwijgen als ik ze vraag naar de angst voor de oogbal. Er zijn verhalen van waaghalzen die genieten van de kick, die pas op het laatste moment wegvliegen voor de oogbal om vervolgens nog enkele seconden schmierend rond Wimfreds hoofd te vliegen. Ze spelen met de dood. Een enkeling predikt een gevaar dat volgens hem veel groter is: Wimfreds mond. Maar er heerst vooral stilte in de zwerm, het zwijgen is de fruitvlieg eigen, het toont de onmacht van de soort.

Vervolgens gaat het razendsnel. Het is een uur of 5, er klinkt paniekerig gegil als de eerste geluiden van de krakende batavus in de verte de zwerm bereiken. Chaos groeit, de vliegen buitelen over elkaar heen om aan hun lot te ontsnappen, er wordt geduwd en getrokken en gescholden en gehuild. En dan, in een milliseconde, ramt het hoofd van Wimfred vernietigend dwars door het hart van de zwerm.

Eerst is het stil, dan steekt er een zacht gesnik op. De zwerm neemt zijn schade op, likt zijn wonden. Weer iemand dood. Het is een slagveld daar aan de oevers van de Bosbaan, maar veel vliegjes weten niet beter dan dit tragische lot. Ze lijken ook te denken: morgen gebeurt het weer.