Quinten (24) uit Leiden houdt vandaag een grote voorjaarsschoonmaak. Voor het eerst sinds hij op kamers woont, haalt hij zijn bed af. “Ik doe het deels omdat ik het nodig acht en deels voor de voldoening achteraf”, zegt de 24-jarige student Rechten terwijl hij zijn hoeslaken afpulkt. Hij zweet ervan.
“Wat heb ik mezelf op de hals gehaald?”, roept Quinten uit. “Maar stoppen is op dit punt geen optie meer. Al deze overtrekken moeten eraf. En uitgeklopt. Eigenlijk zou ik ze ook in de wasmachine moeten doen, maar dat laat ik denk ik liggen voor een volgende voorjaarsschoonmaak.”
Nadat hij zijn hele bed heeft afgehaald, ploft Quinten neer op zijn kale matras. “Even bijkomen hoor.” Hij lacht. “Man, ik had hier nooit aan moeten beginnen. Maar voldoening geeft het wel! Misschien dat ik dit jaar ook een keer mijn huistaken doe.”
Is het beeld dat ik van de 24 jarige Quinten krijg, exemplarisch voor de leeftijdgenoten van Quinten? Wat ben ik dan blij, dat mijn 20 jarige levensjaren al 64 jaren achter mij liggen. Ik had nog een toekomst. Ik had nog geen oorlogsdreiging boven mijn hoofd hangen. Ik leefde, omdat ik wilde leven.