Berustend kijkt Danny Blind naar het rubberen pak dat naast hem op bed ligt. Zijn tijd als “Mark Parsons” zit erop – en zijn carrière als voetbaltrainer nu ook definitief. Maar het was het proberen waard.
Bij de feestwinkel keken ze raar op, toen hij een jaar geleden met zijn ongewone verzoek kwam. Een levensecht rubberen pak van een gemiddelde Engelsman. Het resultaat mocht er zijn.
De KNVB, wanhopig op zoek naar een bondscoach voor de vrouwen, trapte erin. Blind wist natuurlijk precies welke lessen uit hun eigen opleiding ze graag wilden horen. Hij was weer trainer! Bondscoach zelfs! In het vrouwenvoetbal moest hij toch wel kunnen slagen… En dan, met die cup in zijn handen, zou hij het pak van zich af scheuren en heel Nederland laten zien dat hij, Danny Blind, echt wel iets kon langs de lijn.
Het liep anders. En nu gaat hij het pak waarin hij het afgelopen jaar heeft gezweet, waarin hij commentaar van Jill Roord heeft moeten aanhoren, in de vuilcontainer gooien. Het zij zo.
In een PURE-Pak hoop ik?
Beter een NUPI-pak!
Dat weet jij toch wel, Arno?!
Jeetje!
Nooit gedacht.