Vandaag heeft Isabel (29) de sollicitatie voor haar droombaan: software engineer bij het bedrijf Cliccoo. Ze heeft zich voorbereid op alle mogelijke sollicitatievragen. Maar als ze een seconde uit het raam kijkt, gaat het mis: “Je dacht aan kinderen he?!”
Isabel voert het gesprek met een leuke vlotte jongeman die erg geïnteresseerd is in haar ervaring bij het ontwikkelen van software. Als de man haar een vraag stelt over de softwarestrategie voor 2052 en Isabel even na moet denken, kijkt ze peinzend uit het raam. Op dat moment gaan alle alarmbellen af bij de man.
“Je dacht aan kinderen, he? Ik wist het!”
“Oh, nee hoor, ik was eigenlijk…”, antwoordt Isabel. De man onderbreekt haar.
“Nee, ik herken die blik. Ik heb hier een antenne voor, je dacht aan mogelijke babynamen. Vertel maar, wat wordt het: Justin of Stijn?”
“Oh haha, nee echt niet. Ik dacht eigenlijk aan de softwarestrategie die u net benoemde. Tijdens mijn promotie heb ik namelijk…”
“Je zat te denken of Justin dan als Djustin uitgesproken gaat worden, en dat je dat lelijk vindt. Dus dat je toch maar voor Stijn gaat.”
“Wat…?
“Goed, bedankt voor je tijd. Je hoort nog van ons. En ik zou toch echt voor Stijn gaan. Of Anouk, altijd goed. Succes.”
In 2052 hebben we geen namen maar nummer en praten we niet net elkaar dat doen robots ĺaat staan dat we sex hebben met elkaar nee, als we elkaar zien en aan kijken draaien we ons om van wegen de angst op opgesloten te worden automatisering de doot voor wederzijds gevoelens voor me kaar uit angst van ongewenste verlangens leuk hè 2052