Party-Roy, de feestigste bulk knul die op deze planeet rondstuitert, vindt dat de dood bij het raven hoort. “Toen ik als kind in een ketel Blue Curacao viel heb ik daarvan niet al te veel onthouden, behalve dan dat het allemaal zo voorbij kan zijn”, legt Roy uit. “Maar dat is ook wat het zo mooi maakt weetjewel, dat het eindig is.”
“Kijk, de dood hoort bij het raven”, zegt Roy, aka Feest-Doctorandus P, aka Boy Roy Die Nooit Niet Nog Door Wil. “Raven is de nacht wegbeuken met koude kletsers en lasers, een voorsprong nemen op de dood. Raven is een vuist in het gezicht van de dood pompen. Ken je die gozer nog die tijdens een rave zijn vinger verloor en die toen nog een half uur zonder pink is door blijven stoempen? Precies, dat bedoel ik. Homeopatisch sterven, that’s what I’m talking about baby. Hoe langer je ravet, hoe korter je leeft.”
Gevraagd of de dood dan misschien ook bij het leven hoort antwoordt Roy ontkennend. “Gozer, denk even na. Leven is party, niet dood zijn. Je moet zo lang mogelijk leven en anderen ook. Hoe meer zielen, hoe groter de vreugd. Hoe drink je Flügel als je dood of stervende bent? Gewoon ff nadenken, snap je.”
Na deze boodschap te hebben aangehoord raakten we Roy kwijt in een massa dolende zielen, gehuld in de mist van de rookmachine. Tot weerziens, Party-Roy, of dat nu op de eeuwige feestvelden is of in Knalhalla.
Fijn dat Party Roy weer terug is waar hij hoort. Onder de tap, liters pils naar binnen werken!
Nu kunnen we de sociale huurwoning van Party Roy mooi aan een kansparel gezin geven!
Refen?
Van het zeilen? Reven?
Zo’n vaart loopt dat toch niet.
Weven?
Een mens leeft maar 1 keer.
Of liever helemaal niet.
Mooi gezegd!