Een man die met een stoeptegel een ruit intikt van een van zijn 81 matige onderhouden panden vraagt de krakers door het gebroken venster hoe zíj het zouden vinden als iemand bij hun deed wat zij bij hem doen. “Ik doe een beroep op empathie en rede”, zegt de man, terwijl hij de laatste resten gebroken glas met zijn knokkels op een vrouw van 18 slaat.
“Stel je voor dat jullie 81 huizen zouden bezitten, en ik zou zomaar in een van die huizen gaan wonen omdat ik verder nergens terecht kon”, zegt de man woest. “Hoe zou je je dan voelen? Als een van jullie huizen, die je leeg kan laten staan omdat je er toch al geld op verdient, zomaar door iemand als woonruimte wordt gebruikt? Leef je nu eens even in.”
“Ik sta hier, voor jullie metaforisch gezien zonder kleren en straatarm, gewoon een eenvoudige man met een stoeptegel in de hand waarmee hij dreigende gebaren maakt, en vraag jullie, uit het diepst van mijn ziel: is dit dan normaal?”
