Het is iets over twaalven wanneer bouwvakker Remon in zijn pauze een vrouw met blote benen voorbij ziet lopen. Zo woke als de harde werker is, weet hij precies hoe je deze dame anno 2021 inpakt: ‘’Hé! Waar gaan die onafhankelijke benen naartoe?’’
De vrouw lijkt nog niet helemaal onder de indruk te zijn, dus zet Remon een tandje bij: ‘’Niet dat je per se ergens heen hoeft te gaan hè. Het is prima als je geen concrete bestemming voor ogen hebt. Je mag het helemaal zelf weten!’’
Naarmate de vrouw steeds verder van hem wegloopt, is Remon genoodzaakt zijn stem te verheffen: ‘’En de benen hoeven ook zeker niet geschoren te zijn hoor! Weg met die schoonheidsidealen opgelegd vanuit de patriarchale samenleving, ja toch!?’’
Wanneer de jongedame bijna de hoek om is, lijkt ze toch geïnteresseerd te zijn. ‘’Ja! Ze knipoogt’’, roept Remon blij. ‘’Of nou ja, het kan ook een tic zijn. Nooit zomaar ergens vanuit gaan.’’
Ik vermoed dat dit oude verhaal is opgediept om taalliefhebbers met het onbegrijpelijke modieuze Amerikaanse woord “woke” te treiteren.
Overigens gebruikt ze het woord volkomen onjuist! Hier had moeten staan “Onbeschofte bouwvakker…”
Reet-decolleté.
Bijna goed.
“’Ja! IJ knipoogt.”
Anders is dat niet inclusief.
Met deze ‘man’ (dat is een verouderde term voor een doorgaans als mannelijk geïdentificeerde menspersoon) komt het helemaal goed.
Wel ‘binair’ toch?
Hij ziet er inderdaad uit als een wokkel.
Ja WOKKELS!!
ALTIJD lekker!
NU met kortingskode ‘bouwvakker’.
Tot later!