In Amsterdam-Oost staan Najib en Gerda beiden al een half uur achter hun gesloten deur te wachten tot de ander naar zijn werk gaat. Ze willen elkaar niet tegenkomen in het trappenhuis.
Als Gerda op het punt staat om te vertrekken hoort ze de deur van haar onderbuurman. ‘Shit. Komt hij net thuis of wil hij ook net gaan?’ denkt ze. Ze had beter moeten luisteren toen ze haar schoenen bij de deur aantrok. Waarom doet ze haar podcast dan ook niet pas aan als ze al op de fiets zit. Dan beseft ze dat het ochtend is en de kans groot is dat hij ook naar zijn werk gaat. Gewoon even wachten en dan is hij vast zo vertrokken.
‘Ze zal zo wel gaan’, denkt Najib, terwijl hij zijn sleutels krachtig omklemt en tegen de deur leunt. ‘Maar hopelijk snel genoeg, want ik kom zo te laat op mijn werk.’
Ik vindt belachelijk dat dit gebeurt moet van de buis af gehaald
Maak het bespreekbaar, zei mijn overgrootmoeder altijd al.
Wat een spannend verhaal! Ik zat met mijn (uiteraard zeer fraaie) billen samengeknepen te lezen.
dit soort acties houdt idioten van de straat. Top!
ik heb dit ook gehad toen sloeg ik hem en nu is hij bang en verhuist 🙂
cool heb ik nog nooit gehad
Ach ja., zo is dat in Amsterdam. In Duindorp vinden we het fijn om de buren van hiernaast tegen te komen.
Lekker kwekken met elkaar. 👍🏻👍🏻👍🏻
Corrie.