mavo/shutterstock.com

Ober bedenkt na 6 bestellingen dat hij beter had kunnen meeschrijven

Zwetend reikt de 24-jarige ober Stef naar zijn kontzak. Hij vindt een notitieblokje, maar geen pen. Ondertussen somt de zevende persoon van het gezelschap haar bestelling op. Het is nu te laat om schrijfmateriaal te halen. “Je kunt het, Stef”, denkt hij. Gewoon de bestellingen blijven herhalen terwijl je zo naar de computer loopt. En hopen dat ze geen eten gaan bestellen.

“Een cola light.”
“Ja.”
“Een Sprite”
“Ja.”
“Eén Sprite zonder ijsblokjes.”
“Ja.”
“Witbiertje.”
“Oké”
“Hebben jullie blond bier?”
“Jawel.”
“Welke?”
“Eh we hebben Affligem, Leffe en en La Chouffe.”
“Doe maar een Leffe dan.”
“Oké”
“Oeh, die wil ik ook wel.”
“Oké. Twee blonde bieren.”
“Voor mij een ice tea alsjeblieft.”
“Éen ice tea, oké.”
“Die Sprite zonder ijsblokjes moet zonder citroen zijn en wel met ijsblokjes.”
“Oké”
“Een beerenburg”
“Beerenburg, ja”
“O ja, dat wil ik ook wel. In plaats van die Sprite zonder citroen een beerenburg.”
“Oké”
“Is dat Sonnema trouwens?”
“Nee, Hooghoudt”
“Oh, doe dan toch maar een Sprite.”
“Zonder ijsblokjes?”
“Nee, zonder citroen.”
“Eh..oké”
“Welke blond bieren hebben jullie?”
“Eh we hebben Affligem en… Leffe.”
“Doe maar een Leffe dan.”
“Net hadden jullie ook Chouffe toch?”
“O ja, dat klopt. Die doen?”
“Nee, ik wil gewoon een Leffe”
“Oké, dus dat is drie keer een Leffe. Dan komt het er z…”
“We willen ook graag wat eten.”
“Oh… Misschien dat ik dan even beter een pen en pap…”
“Oké, voor mij graag de caesar salade.”
“Eh, oké.”
“Voor mij hetzelfde. Met een broodje erbij graag.”
“Dat kan.”
“De cheeseburger voor mij, maar kan dat met risotto in plaats van friet?”
“Eh… De risotto is een hoofdgerecht. Die erbij doen?”
“Ja, nou ja, een kleine portie dan. Gewoon in plaats van de friet.”
“Ik zal kijken wat ik kan doen.”
“Ik wil gewoon de kipschnitzel. Met extra frietjes en zonder risotto.”
“Oké”
“Doe mij ook maar de schnitzel met risotto.”
“Oké”
“Kunnen we alvast een mandje strokbrood krijgen met kruidenboter of zoiets?”
“Ja, dat kan. Wilt u daar kruidenboter bij, aioli, pesto, olijventapenade of joppiesaus?”
“Doe maar een mandje met pesto en eentje met olijventapenade”
“Oké”
“Voor mij de vegetarische fajita’s”
“Oké”
“Mag ik trouwens toch een Chouffe in plaats van een Leffe?”
“Dus twee Leffes, een Chouffe”
“Wacht, ik heb nog wel gewoon een Leffe toch?”
“Ja”
“Of had ik een Sprite?”
“Nee dat was die meneer.”
“Oké, doet u dan toch maar een Fristi.”
“Oké”
“En voor mij een kipschnitzel. Met patat in plaats van risotto.”
“En u?”
“Ik hoef niets”
“Oké dankuwel.”
“Oh, en die drie aan het uiteinde op een aparte rekening alsjeblieft.”


Uw reactie telt. Juist nu.

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

gravatar

Stelletje over het paard getilde hipsteryuppen. In mijn tijd was dat gewoon een meter bier en een flinke schaal bitterballen. MET MOSTERD.

Reageer
gravatar

U bedoelt een frikandel, een langwerpige, donkergekleurde staaf van verschillende soorten vlees die warm gefrituurd wordt gegeten?

De commerciële frikandel werd in 1954 gelanceerd in de Nederlandse stad Dordrecht. Slagersknecht Gerrit de Vries maakte gehaktballen die hij aan de horeca verkocht. Door een wijziging in de Warenwet moest hij zijn product, dat in de smaak viel bij zijn klanten, veranderen. Zijn oplossing was de vorm maar niet het recept te wijzigen: van de bal maakte hij een worst. De naam voor zijn product werd hem door een vrouwelijke snackbarhouder van Duitse afkomst ingefluisterd: daar bestond de Frikadelle, een platte gehaktbal. De Vries nam die naam over: frikadel (zonder N).

Dat heb ik van een vriendin gehoord, wier dochter het op internet heeft gelezen. Van, kom hoe heet het ook alweer… Het wil mij niet te binnen schieten… Van Wikipedia, meen ik, maar dat weet ik niet zeker.

gravatar

“Ik, vrouw lang van stof” is van een recent bouwjaar, anders had zij geweten dat frika(n)dellen inderdaad oorspronkelijk van gehakt werden bereid, maar later gewoon industrieel van slachtafval werden geproduceerd. Er worden in Nederland allang geen frika’s meer gemaakt van gehakt, zelfs niet bij Cora van Mora. In Duitsland nog wel; maar daar controleert de Keuringsdienst van Waren vlees en bier nog, ingevolge het Reinheitsgebot