“En dan wonen ze in Amsterdam voor kapitalen op driehoog!”, foetert een Tilburgse man die net zijn tuin heeft volgelegd met de goedkoopste grijze stoeptegels die ze bij de bouwmarkt hadden. “Mij krijg je maar op één manier zo’n appartement in, en dat is horizontaal. De hele dag een beetje van binnenuit tegen je ramen aan zitten te wasemen. Dat is toch niet natuurlijk.”
Terwijl hij op een tuinstoel van wit plastic zit trekt hij van leer tegen het idee dat de Randstedeling naar een park moet wandelen om een frisse neus te halen. “Wij hoeven daarvoor de hordeur maar uit te stappen. En als je van dat onkruidvretend gif in de voegen strooit dan kost het je ook bijna geen tijd om je plaats netjes te houden. Een keer per jaar de hogedrukspuit erop en klaar is Kees.”
Om te voorkomen dat voetgangers per ongeluk zijn voortuin voor de stoep aanzien, heeft de Tilburger een lage cementen afscheiding laten aanbrengen. De bungelende CD’s aan de waslijn voorkomen dat duiven, merels en ander gespuis zijn grijsbetonnen oase onderschijten. Uit het kratje onder de plastic stoel komt een buis bier tevoorschijn, het dopje belandt netjes op de hoop bij de deur. “Wist je dat kinderen in Amsterdam denken dat melk uit de fabriek komt?” Hij schudt zachtjes zijn hoofd. “Ramenlikkers.”
Toch beter als 020! Beter dan.. Neeee beter!
Als ze zo graag hun stad verlaten en op het platteland wonen, waarom willen ze dan het platteland modelleren naar de stad?
Eenzaamheid.
Bouwend Nederland.
De enige remedie tegen eenzaamheid is beton storten.
Ik heb ook altijd hard voor mijn vrouw gewerkt.
Asfalteren, dan ben je er voorgoed vanaf.
Kan die man uit Zeeland niet ophouden met z’n typetjes?
Hij verpest alles met zijn oeverloze zelf-bevestiging.
Apolla van LadyJoansLand … ???
Is Corrie van Hiernaast plotseling van adel ofzo?
Een open discussie, dat is wat wij willen.
Wij in Rotterdam zeggen altijd wat we denken.
Typetjes, de lezers herkennen zich er zo te zien in.
Hst zijn altijd dezelfde types die de aandacht voor zich opeisen.
“En dan van die kolderieke vertoningen als de Canal Parade” schreeuwt hij tijdens de beats van Roze Maandag op de plaatselijke kermis.
Mechanisering.
Hier in de buurt ontstond er een rage aan nieuwe stoepen, schuttingen en asfaltering zodra ik hier kwam wonen. Toen ik 1 keer op de steiger van een vluchthaven liep stond er een bord ‘Verboden Toegang’, daarna verdere asfaltering, wegberastering (betonnen rasters langs de laatste landweggetjes die nog geen paar jaar daarvoor geadverteerd werden voor fiets- of wandelroute voor het toerisme), kasbouw, Brouwerseiland, huizen op het strand (de plannen begonnen hier ter plekke, daarna toen ze doorgetrokken werden naar heel Nederland kwam er meer protest, hier is de standaard ‘je doet er toch niks aan’), zelfscanners, enz. enz. Windmolenparken, op zich nog geen probleem, met rode ambulancelichten erop. Iedere dag iets anders. Toen ik wat mensen na zoveel jaar even sprak, hadden ze het enkel over de ambulance alsof ze daarmee de hele wereld doorhadden. Hoe kan dit alles? Dit staat direct in relatie tot mijzelf, het is het niveau waarop mensen mijn energie opvangen en kunnen begrijpen die niets willen leren, hun mantra is ‘je doet er niks aan’, na iedere betegeling of bestrating. Zelfs als ik ergens in de berm stond, kwamen er problemen en bedreigingen. ‘Waarom ga je dan niet ergens anders wonen?’ Imitatie leidt altijd tot mechanisering en meer dode materie, niettegenstaande de zwaailichten. Automatisering van de mens.
You can’t teach an old dog new tricks.
TL;DR
Ach ja, Limburgers..🤡 🤡
In Amsterdam dat is eigenlijk 1 grote bajes, luchten 1x per dag in het park.
In mijn tuin is geen betontegel te vinden!