YouTube / Tom McClean

Man in betegelde achtertuin vraagt waarom Randstedeling genoegen neemt met appartement zonder buiten

“En dan wonen ze in Amsterdam voor kapitalen op driehoog!”, foetert een Tilburgse man die net zijn tuin heeft volgelegd met de goedkoopste grijze stoeptegels die ze bij de bouwmarkt hadden. “Mij
Word nu Vage Kennis voor onbeperkte toegang. Of registreer je als gast. Log hier in als je al Vage Kennis bent.

Uw reactie telt. Juist nu.

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

gravatar

Mechanisering.
Hier in de buurt ontstond er een rage aan nieuwe stoepen, schuttingen en asfaltering zodra ik hier kwam wonen. Toen ik 1 keer op de steiger van een vluchthaven liep stond er een bord ‘Verboden Toegang’, daarna verdere asfaltering, wegberastering (betonnen rasters langs de laatste landweggetjes die nog geen paar jaar daarvoor geadverteerd werden voor fiets- of wandelroute voor het toerisme), kasbouw, Brouwerseiland, huizen op het strand (de plannen begonnen hier ter plekke, daarna toen ze doorgetrokken werden naar heel Nederland kwam er meer protest, hier is de standaard ‘je doet er toch niks aan’), zelfscanners, enz. enz. Windmolenparken, op zich nog geen probleem, met rode ambulancelichten erop. Iedere dag iets anders. Toen ik wat mensen na zoveel jaar even sprak, hadden ze het enkel over de ambulance alsof ze daarmee de hele wereld doorhadden. Hoe kan dit alles? Dit staat direct in relatie tot mijzelf, het is het niveau waarop mensen mijn energie opvangen en kunnen begrijpen die niets willen leren, hun mantra is ‘je doet er niks aan’, na iedere betegeling of bestrating. Zelfs als ik ergens in de berm stond, kwamen er problemen en bedreigingen. ‘Waarom ga je dan niet ergens anders wonen?’ Imitatie leidt altijd tot mechanisering en meer dode materie, niettegenstaande de zwaailichten. Automatisering van de mens.

You can’t teach an old dog new tricks.

Reageer