Nu Astrid Holleeders debuut ook in Amerika furore maakt kan grote broer Willem enkele gevoelens van trots niet onderdrukken. “Kijk, in dit leven staat iedereen alleen, maar als je bloedeigen bloed het maakt aan de overkant van de plas met een eigen boekje, dan pink je toch een traantje weg.”
“Dat je dan zelf nog een rolletje mag spelen in haar succes, dat is natuurlijk al helemaal aardig. Ik word gezien als een keiharde jongen, maar als het op voorspoed van je familie aankomt in deze wereld, nou, dat vind ik het mooiste wat er is.”
Holleeder is niet alleen filosofisch, maar ook pragmatisch over het succes van zijn zus: “Kijk, hopelijk profiteren we er als familie allemaal van. Ik hoef er niet rijk van te worden, maar ik zie het in principe zo: als het goed gaat met haar, gaat het goed met mij.”
Van jaloezie heeft Willem geen last: “Dan vragen mensen: ben je dan niet jaloers, maar dan zeg ik nee, bij ons is het een voor allen, allen voor een. Het is ook in mijn voordeel dat de naam Holleeder in Amerika belletjes doet rinkelen. Dan zijn ze wellicht ook eerder geneigd mijn product te kopen.”
In de Amerikaanse film over zijn levenspad speelt hij de hoofdwandelaar.
Wat een rare neus heeft die meneer!
snotneus!
Dat is plagiaat!
Dertien in een dozijn, alleen al politiek.
De naam Holleeder is keihard de beste (na die van mij), heb ik altijd al gezegd.