3 tips om geheel consequentieloos je excuses aan te bieden

Het overkomt de beste: je doet iets waar mensen boos over worden en moet door het stof. Maar hoe doe je dat zonder dat er voor jou nadelige consequenties aan kleven?

1. Je spijt komt pas echt goed over als je die ná de ophef betuigt. Spijt is iets wat je zegt te voelen als mensen boos op je worden over iets wat je hebt gedaan. Daarom moet je nooit spijt betuigen vóór mensen boos worden en er ophef is op het internet. Bied pas excuses aan als het je geld kost, of je carrière. Je moet nooit eerder excuses maken. Dat is zonde – het kan nog overwaaien!

2. Maak tijdens het sorry-zeggen duidelijk dat jij net zo goed als iedereen weet dat dit een moetje is. Mensen snappen donders goed dat excuses maken een formaliteit is om de boel te sussen. Niemand heeft zin in al dat gedoe, en jij wil er niet op achteruitgaan, op geen enkel vlak. Zeg daarom dingen als ‘het spijt me dat ik iets vond wat mij nu schade berokkent’ of ‘als een of andere zeurtje zich beledigd voelt door wat ik zei, dan spijt me dat echt oprecht voor die persoon’. Geef te kennen dat je begrip hebt voor de mensen die zich beledigd voelen. Houd reserves over de vraag hoe je nu zelf je eigen acties precies inschat. Je bent toch geen priester? Moet jij nou heilig zijn? Mensen kunnen zelf wel invullen dat dit allemaal onzin is, een toneelstukje voor de bühne.

3. Wat je verkeerd deed was eigenlijk niet verkeerd – anders had je het natuurlijk niet gedaan – maar mensen moeten de kans krijgen dat op hun eigen tempo te begrijpen. Zorg dat je de mensen uitlegt dat het je spijt, maar… Dat is de sleutel. In alles wat je zegt, laat je doorschemeren dat de mensen er een ‘komma maar…’ achter moeten denken. Zo kunnen zij zelf invullen dat je heel goed weet dat je gewoon goed zat. Laten die mieren achter in het stof. Wie maakt jou wat? Godverdomme. KOMOP MAN WIE MAAKT JOU WAT. ‘Het was niet goed dat ik een kind overreed binnen de bebouwde kom en de snelheidslimiet overtrad.’ (Maar… wat deed dat kind daar op straat? Maar… waar waren de ouders?).