Uitvaartbegeleider vindt het zogenaamd fijn om allemaal mensen die hij zelf niet kent bij elkaar te zien

'Waar zijn we ook alweer?'

“Wat goed om te zien dat jullie allemaal gekomen zijn”, zegt uitvaartbegeleider Andreas Pothoven tegen allemaal mensen die hij nog nooit eerder in zijn leven gezien heeft.

“Prachtig om te zien dat Jacob, excuseer, Jacques hier,” hij knikt even terloops naar de notenhouten kist voorin de zaal, “zo veel mensen waarvan ik geen flauw benul van hun bestaan had bijeen heeft gebracht in deze zaal van, waar zijn we ook alweer, VaniCare Apeldoorn.”

“Nou ja misschien zijn er ook wel mensen niet?” vervolgt Pothoven. “Ik zou dat niet weten want ik ken jullie allemaal niet. Ik sta hier elke dag plechtstatig naar onbekenden te knikken met een breed spectrum aan meelevende emoties op mijn gezicht. Soms gaat het gewoon allemaal een beetje langs me heen, dat begrijpen jullie misschien wel. Anyways, Jacques dus. Wil iemand nog wat zeggen, of gaan we gewoon meteen naar de koffie?”

 


Uw reactie telt. Juist nu.

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

gravatar

Mensen zijn zo geboeid door de dood dat ze met niets anders bezig zijn, elkaar als het ware volgende met een stopwatch tot de dood erop volgt. Althans daar lijkt het staatsbestel om te draaien.

Reageer
gravatar

De één zijn dood, is de ander zijn brood. Hoe je het ook bekijkt, het blijft een booming business, zeker nu de generatie babyboomers op uitsterven staat.

gravatar

Ja, ik snap ‘m, denk ik: Mark Rutte in zijn Bergrede: “Laat alle kinderen tot mij komen”, dus vanaf nu alle Schengengrenzen open.

gravatar

Nee.

Dit artikel gaat over een bijeenkomst van de PVV alwaar Jacques, excuseer, Geert is afgelegd ten faveure van een kop koffie. Het was prachtig, want
Niemand kon wat zeggen.

Zeg het maar.

gravatar

Ik vind dat allemaal wel prima. Maar dat standaardzinnetje “… tot ziens, en we zien mekaar gauw weer!” mag hij wel uit zijn repertoire halen van mij.

Reageer