Marieke houdt ondanks alles van haar zwakzinnige kat

Ontzagwekkend dom beest is compleet van mensen afhankelijk

De kat van Marieke is zwakzinnig, eigenlijk al sinds zijn geboorte. Het beestje heeft een onbegrijpelijk domme kop, vertoont een volslagen gebrek aan persoonlijkheid, en loopt de hele dag rond met zijn tong uit zijn bek. Desondanks houdt de 23-jarige kapster onvoorwaardelijk van hem, al heeft het wel de nodige moeite gekost.

“In het begin moest ik niks van hem hebben”, zegt Marieke, terwijl ze wijst op een amorf wezen in de hoek waar een amper te tolereren geur vanaf komt. Het is Bello, de 6-jarige kat die een zware stempel drukt op het huishouden van zijn baasje en haar buren. Een deel van de tragiek is dat Bello compleet hulpbehoevend is: “Ik moet hem drie keer per dag mee naar buiten nemen, want zelf eropuit trekken, daar is hij te dom voor. En als ik even weg ben, zet ik hem in een stalen kooi in de huiskamer. God weet wat voor toeren hij uithaalt als ik hem zonder toezicht achterlaat.”

Discreet gebruikmaken van de kattenbak is niet aan Bello besteed. Het onfortuinlijke diertje doet zijn behoefte zonder enige schaamte in het openbaar. Uit arren moede neemt Marieke maar plastic zakjes mee om zijn drollen op te rapen en weg te gooien: “Heel gênant en vreselijk smerig, maar hij kan het ook niet helpen. Al verdenk ik hem er soms wel van er een soort masochistisch plezier in te scheppen om mij te vernederen, dat wel.”

Waar andere katten affectie tonen door lieflijk te spinnen, laat Bello doorgaans zijn van kwijl druipende tong in Mariekes gezicht landen: “Van andere katten vind ik het wel schattig als ze met dat ruwe tongetje aan mijn vingers likken, maar bij Bello is het anders. Hij bedoelt het goed, maar het blijft goor. Zelf ben ik er nu wel aan gewend, maar leg het maar eens aan je gasten uit.”

Boos wordt Marieke nog wel als Bello zomaar uit het niets begint te miauwen: “Door zijn zwakzinnigheid is zijn strottenhoofd niet goed aangelegd. Daardoor klinkt het als een luide, schelle wanhoopskreet.” Ze doet het na: “ARF! ARF!” Het geluid gaat inderdaad door merg en been. Zelfs de grootste kattenliefhebber zal moeten toegeven: niet iedere kat is leuk.

*Drie dagen voor publicatie van dit artikel heeft Marieke alsnog de enige juiste beslissing genomen door Bello in te laten slapen.


Uw reactie telt. Juist nu.

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

gravatar

De laatste tijd was er wat te doen over het te ver doorfokken van honden, waardoor de beesten allerlei kwalen krijgen. Hier zien we duidelijk een voorbeeld van te ver doorfokken met katten!
Schande, dierenbeulerij!

Reageer
gravatar

Bij (steeksgewijs toegepast) post mortem-onderzoek kwam vast te staan dat de v/h felien geachte Bello toch een hond bleek: een Golden Retriever met stamboek n.b. Marieke betreurt nu in hoge mate het premature doen inslapen van haar katachtige hond. Verder plaatste de patholoog-anatoom ernstige vraagtekens bij het veronderstelde geslacht van het ongelukkige dier. De Kynologenclub overweegt aangifte en strafvervolging.

Reageer
gravatar

Dit doet me denken aan een humoristisch verhaal dat ik meer dan 35 jaar geleden las: een consumententest van katten. Alle katten scoorden gelijk op eigenschappen als vraatzucht en (gebrek aan) intelligentie. Eén kat sprong er in negatieve zin uit: nog meer haarverlies dan de anderen en bijvoorbeeld ook een extreem lage score op “kwaliteit van de miauw”. Die kat heette ook Bello en, je raadt het al, uit alles in het verhaal bleek dat Bello een hond was.

Reageer
gravatar

Idee heerlijk gejat van Rudi Kousbroek, die in zijn boekje ‘de Aaibaarheidsfactor’ een vergelijkende consumentenbond-test van verschillende katten heeft opgenomen. Model Bello voldoet niet erg: spint niet, ziet er sullig uit, de Miauw is verkeerd en hij is niet zelfreinigend. Briljant beschreven!

Reageer
gravatar

Als een poes in het gebruik wat tegenvalt kun je er altijd nog een handtasje van maken. Vraag maar aan zelfbenoemd kunstenares Tinkebell.

Trouwens, ik ben benieuwd hoe deze 23-jarige kapster Marieke er zelf uitziet. Heel groot, denk ik, kaal maar wel met een baard, donkere huidskleur, schoenmaat 48 en met kolenschoppen van handen 🙂

Gelukkig heb ik een hond en een kat dus dan valt het nooit tegen.

Reageer
gravatar

Kat of hond, het is altijd wat. Een kat kijkt op je neer, een hond kijkt tegen je op. Nee, dan liever een varken. Die behandelt je tenminste als een gelijke!!

Reageer
gravatar

Al naargelang de dierenwereld begon uit te sterven door toedoen van de mens, werden de uitzonderingsgevallen des te meer bemind.

Reageer
gravatar

Wat nou zwakzinnige ‘kat’? Hoe zo, ‘hond’? Mensen plakken tegenwoordig echt veel te snel ‘stempeltjes’ op Jan en alleman. Schandalig!
Volgens mij is hier toch echt sprake van een flink uit de kluwen gegroeide karperachtige met een rechtsgedraaide persoonlijkheidstoornis en een jeugdig trauma.

gravatar

Die Japanse poezen lijken soms wel debiel maar vaak blijkt eigenlijk het tegendeel.

Het ware beter geweest Marieke te laten inslapen om dan haar poesje de kans te geven om zich normaal te ontwikkelen.

P.S. Bello bleek bij de crematie een vrouwtje te zijn.

Reageer
gravatar

Als mens heb je weinig eigenwaarde, alles wat minderwaardig is wordt dan aantrekkelijk. Zo rijs je in aanzien. Zo is bijvoorbeeld veel van de dierenliefde te verklaren. Ik heb dat om me heen meegemaakt toen ik op Dreischor, het groene dorp – dat geeft prestige, en omgeving was en er allerlei plannen ontstonden om me daar weg te krijgen. Later bleek dat – de pikorde – dit de normale omgang is. Geestelijk gehandicapten bevestigen dat. Die spreken me niet tegen.

Reageer
gravatar

Bent u misschien de gereïncarneerde Opa Kip die door ons allen op Dreischor wordt verwacht, en die zich te bestemder tijd bekend zou maken aan de hele wereld aan het einde der tijden?

gravatar

Die krabben en blazen mij te veel. Bovendien vangen ze wel eens vogeltjes die ze mee naar huis nemen. Nee, geef mij maar een kat.

gravatar

[i]Waar andere katten affectie tonen door lieflijk te spinnen, laat Bello doorgaans zijn van kwijl druipende tong in Mariekes gezicht landen: “Van andere katten vind ik het wel schattig als ze met dat ruwe tongetje aan mijn vingers likken, maar bij Bello is het anders. Hij bedoelt het goed, maar het blijft goor. Zelf ben ik er nu wel aan gewend, maar leg het maar eens aan je gasten uit.”[/i]

Dit stukje deed me direct aan dhr viesman/corrie denken.

Reageer
gravatar

Hey Blijft graag anoniem ik ken je helemaal niet dus moet je niet zo kattig tegen mij doen.

Om je te leren kennen is het misschien een leuk idee om samen een wandeling bij Scheveningen te maken. Daar laat ik je dan lekker rennen over het strand en in de duinen. 😉

Corrie.

gravatar

Leuk, moet je doen Anoniem!

Cor loopt er altijd als een strandjutter wat te zoeken, en vindt meestal wel iets om af te kluiven, met een vette bek als gevolg.

Ja, het is me een kuilengravertje hoor die Corrie.

gravatar

Maakt u zich geen zorgen Agent, er is in de openbaarheid niets onoorbaars gebeurd.

Nadat het zonnetje niet alleen de kiezelsteentjes danig had opgewarmd, zijn wij eerst een visrestaurantje bij de afslag gaan pakken, om vervolgens intrek te nemen in een charmant hotelletje aan de badhuisweg.

Ik kan u zeggen Agent, dat zelfs de eitjes bij het ontbijt de volgende morgen exact op tijd gekookt waren.

Al met al is er geen enkele reden om door het mulle zand te sloffen.

gravatar

Wij hadden thuis vroeger ook zo’n zwakzinnige kat. Die rende luid miauwend (ook met zo’n vervormd strottenhoofd) achter de postbode aan en beet die in zijn broek. Zo gênant en onbeschaafd.

Reageer
gravatar

Wij hadden thuis vroeger ook zo’n zwakzinnige postbode. Die rende luid miauwend (ook met zo’n vervormd strottenhoofd) achter de kat aan en beet die in zijn broek. Zo onbeschaafd en genant.