Ik heb toch liever het buurmeisje van onder. Dat pijpt ook makkelijker.
Nu wel elkaar toch spreken. Ik heb altijd willen weten hoe dat nou gaat met zo’n jurk zonder gulp. U weet wel met dat uh, uh. Nu ja u weet wel, wat eigenlijk van u niet mag.
Aha, ik denk dat ik het begin te begrijpen. Voor de ontknoping hebben ze koorknapen en misdienaartjes nodig, want anders moeten ze zelfs rukken, pardon bukken en dat is een beetje moeilijk met die dikke buiken.
Mijn zoon, Vieze Man, zo ver is het nog niet; ik ben nu slechts nog een schijnheilige.
Ja, het zij zo, én het heeft het bijkomend voordeel dat aardig wat knopendragers erg bedreven zijn geworden op blokfluit en trekharmonica.
Altijd handig ter verlevendiging van bunga bunga feesten en partijen.
# 7, Monseigneur Gerritje: dit credo sluit uitstekend aan bij
“Onan qui volet” uit de VPRO-shows van Fred Haché medio jaren ’70 en op het begrip “pubis nudis” van Barend Servet.
Geen wonder!
Nog niets vergeleken met het bovenbuurmeisje – dat is een heilige.
Paus Jeettje,
Ik heb toch liever het buurmeisje van onder. Dat pijpt ook makkelijker.
Nu wel elkaar toch spreken. Ik heb altijd willen weten hoe dat nou gaat met zo’n jurk zonder gulp. U weet wel met dat uh, uh. Nu ja u weet wel, wat eigenlijk van u niet mag.
Vieze man: u weet toch wel waarom die gewaden van kardinalen zoveel knoopjes hebben?
Daarom ben ik nu paus: die hoeft dat niet.
Heilige vader Jeettje,
Aha, ik denk dat ik het begin te begrijpen. Voor de ontknoping hebben ze koorknapen en misdienaartjes nodig, want anders moeten ze zelfs rukken, pardon bukken en dat is een beetje moeilijk met die dikke buiken.
Mijn zoon, Vieze Man, zo ver is het nog niet; ik ben nu slechts nog een schijnheilige.
Ja, het zij zo, én het heeft het bijkomend voordeel dat aardig wat knopendragers erg bedreven zijn geworden op blokfluit en trekharmonica.
Altijd handig ter verlevendiging van bunga bunga feesten en partijen.
Urbi et Fellatum.
Mgr. G Gerritje,
Ik heb toch liever een borrel.
Paulien, niet met volle mond vol praten!
Mea culpa, mijn vicaris fluistert mij net in dat ik geen schijnheilige ben, maar een aanleunheilige.
# 7, Monseigneur Gerritje: dit credo sluit uitstekend aan bij
“Onan qui volet” uit de VPRO-shows van Fred Haché medio jaren ’70 en op het begrip “pubis nudis” van Barend Servet.
En liever niet broeder Antwan B. uitnodigen bij DWDD om uit te leggen waarom de maatvoering van de kaarsen zo divers is.
Ik meende dat de zaligverklaarde toch eerst moest zijn overleden….dus houd die mooie herinneringen vast!