Het is toch altijd hetzelfde met de naoorlogse zuigelingenexplosiegeneratie. Ze pikken de mooiste gesloten plekjes van ons land in, terwijl wij moeten werken voor hun a.o.w. Daardoor is onze kans op een therapie in een gesloten landschap heel ver uit zicht.
Dit gaat ‘m niet worden zolang die ouwetjes op electrische fietsen mogen blijven rijden.
Tegen ADHD helpt maar één ding: de doortrapfiets.
En als ze er dan afgepeigerd afvallen, vinden ze dat landschap ook niet meer belangrijk.
Daar genieten Paulus en ik dan wel van.
Het is toch altijd hetzelfde met de naoorlogse zuigelingenexplosiegeneratie. Ze pikken de mooiste gesloten plekjes van ons land in, terwijl wij moeten werken voor hun a.o.w. Daardoor is onze kans op een therapie in een gesloten landschap heel ver uit zicht.
Dit gaat ‘m niet worden zolang die ouwetjes op electrische fietsen mogen blijven rijden.
Tegen ADHD helpt maar één ding: de doortrapfiets.
En als ze er dan afgepeigerd afvallen, vinden ze dat landschap ook niet meer belangrijk.
Daar genieten Paulus en ik dan wel van.
En waar zijn mijn gesloten landschaps therapie kansen dan?
Ik wil ook!
Ja, mooi he, zo’n fotowand: je ziet het verschil niet.
Weten die ouwetjes veel.
Slootwatertherapie helpt ook tegen ADHD. Zo te zien is een klein duwtje genoeg.
Het schijnt ook goed te werken bij dementie. Maar dan moet je de achtergrond wel langzaam laten veranderen.
🙂