Enthousiast haalt Marianne het inpakpapier van haar cadeau. Ze snuift aan de brede ronde pot vol kaarsvet. “Mmm, het ruikt naar saai cadeau!”
Met twee handen brengt ze de grote witte kaars naar haar neus. “Ruik ik soms ook een vleugje, even denken, wat is het nou, patchouli? O nee ik ruik het al, desinteresse. Met in de verte een hint van, hoe heet het ook alweer?” Ze ruikt nog een keer goed. “Gemakzucht ja!”
Marianne stopt de kaars goed onder in haar cadeautas. “Bedankt hoor meiden!”
Elke (geur)kaars bevat kaarsvet,
dus elke kaars stinkt naar verbrand vet.
Een milieuambtenaar die ik goed ken, de heer Pee Cunia, maakte mij erop attent dat dat mijn reactie alleen geldt voor brandende kaarsen.
Tot ongeveer half juni wens ik de mensen een gelukkig Nieuwjaar.
Eind juli beginnen de voorbereidingen weer voor Sinterklaas.
Het hele jaar kerstverlichting.
En kutmuziek.
Is de gever van het cadeau Marianne misschien een PVV-stemmer?
Carrie, ik stem nooit op PVV, maar altijd op de VVD.
Even iets leuks dat ik onlangs heb meegemaakt. Ik kreeg zo maar een paar honderd dikke sierkaarsen cadeau van een kaarsenfabrikant.
Beste Pee, nogmaals mijn hartelijke dank voor het afblazen van de aangekondigde milieukeuring, omdat die niet nodig bleek te zijn. Zoals we hebben afgesproken, hou ik ook mijn mond dicht.