Zijn hart bonkt in zijn keel. Stefan heeft een angstaanjagende e-mail van projectmanager Gerard gekregen. De mail opent namelijk met ‘Stefan’, gevolgd door een komma en een witregel.
“Geen ‘beste’, geen ‘hoi’, geen ‘dag’, niet eens ‘hi’. Geen enkele groet”, stamelt Stefan, “alleen mijn naam!” Stefan had kritiek geuit op een voorstel van Gerard en vreest nu het ergste.
“Als de e-mail helemaal geen aanhef had gehad was er niets aan de hand”, analyseert hij het beginwoord voordat hij begint met lezen. “Dat hij gewoon weinig tijd had en meteen to the point kwam. Maar hij laat zien dat hij echt is gaan zitten voor zijn reactie en hij spreekt me rechtstreeks aan. Met mijn naam! Dit voelt als een terechtwijzing. Of erger.”
Stefan kijkt angstvallig naar de cc, met daarin alle leden van het projectteam en zijn eigen manager. “Zie je wel.” Hij klikt de e-mail vlug weg en opent hem daarna direct weer. Zelfs de receptioniste; hij is geadresseerd aan alle mensen die hij zelf ook had gemaild.
Badend in het zweet scrollt hij naar beneden. “Stefan, komma, witregel,” Stefan ademt diep in door zijn neus, uit door zijn mond. “Prima terugkoppeling. We nemen het mee. Gerard.”
Gerard is een ongeletterde,ongemanierde digibeet en Stefan een slaphaas en angstjanus.
Altijd goed oppassen voor virussen.
Ik moet het eerste virus nog tegenkomen dat eerlijk is.
Speld,
Wat een onzin.
Lezer
Corrie,
Tokkie,
Tokkie.
Tja, moderne manieren. Zeg ik toch gast, gozer.
Wat een zieke streek van die Gerard. Intimideren op de werkvloer doe je zo, zal hij gedacht hebben.