De 22-jarige student Michiel schreef zich drie jaar geleden in voor de studie aardwetenschappen. Gisteren bij het laatste college van Taalvaardigheid Duits 2 voelde hij ineens nattigheid. “Ehm, zit ik hier wel bij aardwetenschappen?”
“Ja stom”, bekent Michiel nadat hij gegêneerd is opgestaan en naar de deur is gelopen. “Ik had misschien wat beter op het rooster moeten kijken, en het stond waarschijnlijk ook wel in de syllabus. Het had me eigenlijk al moeten opvallen toen we in jaar 2 bezig waren met het Forschungwerkstatt. Maar toen dacht ik: ik leer die naamvallen wel gewoon. Het wordt later vast allemaal duidelijk.”
Michiel overweegt nu ook om al zijn klachten bij de studievereniging over de eentonigheid van de studiereizen in te trekken. “Ja oké bij nader inzien is het wel logisch dat we altijd naar Duitsland gingen. Ik snap ‘m.”
Toch is Michiel blij dat hij er nu achter is gekomen: “Net op tijd. Anders had ik nu een bachelor Duits gehad, haha.”
Ik ben zeer vereerd
Blijft leuk, Duitse humor…
En vooral zeldzaam.
Kaus baussen hè?
Je kunt het hele universum afreizen, het enige wat actueel is, is waar je zit in de collegebank.
Je had op school al van die feestjes wie er wel of niet uitgenodigd werden.
De meeste dromen zijn bedrog.
De wetenschap pretendeert een werkelijkheid die geheel objectief is, los van het subject. Zij is erin geslaagd die tot stand te brengen door de mens als subject geheel uit te schakelen.
Sich irren ist eine Art Wissenschaft.
Leer je bij aardwetenschappen iemands ware aard kennen ? Een soort psychologie, dus ?
je bestudeert er aardmannetjes en aardappels. Je wordt dus opgeleid door boeren