Vol vertrouwen liep Toine op zijn doel af. Het was zijn eerste ontmoeting met Nathan, de jongen met wie hij geacht wordt de komende twee maanden een project uit te voeren. Toine had goed gezucht, zijn schouders naar achteren gedrukt en zijn rug gerecht. Maar toen kwam de fatale handdruk. Door één moment van onoplettendheid verloor Toine zijn waardigheid.
“Het ging allemaal heel snel. Voor ik het wist voelde ik zijn stevige hand, terwijl de mijne verslapte.” Het contrast tussen het kleffe flubberding aan zijn arm en de ferme omklemming van zijn gesprekspartner was dusdanig groot, dat Toine ineenkromp. Er was niets van hem over. Tien seconden geleden was hij een man, een 23-jarige student bedrijfskunde met aanzien. Nu is hij een zielig hoopje mens.
Hij moet meer trainen met ketchup uit een ketchupfles knijpen vind ik
En terecht.
Eerst komt-ie met veel bombarie op het toneel, nu knijpt-ie hem. Inderdaad zielig.
mensen de grootte doet er nooit toe, ook niet voor knijpkracht
‘Ja, het is nou eenmaal gelopen zoals het is gelopen.’
Hard knijpende mannen zijn ZO irritant.
Ja, maar dan TE hard knijpende.
Ik heb dat eigenlijk maar één keer meegemaakt met iemand die blijkbaar wilde provoceren in de de context van een sollicitatie. Merkwaardig genoeg was dat door een vent die er niet eens bij betrokken was. Doei ballentent.
Slappe handjes zijn ook onaangenaam. Ik begrijp nooit hoe mensen daartoe komen.