De 23-jarige Boris uit Zaandam is deze week met zijn maten op vakantie in de Pyreneeën. Op de planning staan vooral een week lang zuipen, barbecueën en verwaarloosbare pogingen tot hiken. Na een dag laveloos bij het zwembad te hebben gehangen, dreigt het op de derde avond mis te gaan. Terwijl ze marshmallows roosteren bij het kampvuur, begint een van zijn vrienden plotseling voorzichtig over “toch wel een beetje onzeker zijn over de toekomst”.
“Meteen sloeg de sfeer om,” vertelt Boris. “Je voelde dat iedereen gespannen werd, alsof er elk moment iemand kon vragen: ‘En jij dan? Heb jij al een plan?’ of ‘Twijfel jij wel eens aan jezelf?’ of, nog erger: ‘Wat wil je eigenlijk echt in het leven?’ Binnen een paar seconden zat iedereen zijn WhatsApp te checken en aandachtig het weerbericht van morgen te bestuderen.”
“Ik moest ingrijpen voordat het uit de hand zou lopen. Ik rende naar mijn rugzak, trok Weerwolven eruit en riep: ‘Heren, allemaal leuk en aardig dit emotionele gezeur, maar wie van jullie is er eigenlijk een weerwolf?’ Binnen de kortste keren waren we druk in debat over of Merlijn te veel lachte om onschuldig te zijn. Daarna discussieerde we vrolijk verder of het verdacht was dat Egbert burgemeester wilde worden. Een enorme opluchting.”
Een vrijetijdskundige van de VU bevestigt dat spelletjes vaak worden ingezet als effectief middel om goede gesprekken te omzeilen. “Het is een klassiek overlevingsmechanisme bij Nederlandse vriendengroepen. Zodra iemand begint over onzekerheden, wordt meteen een dobbelsteen of kaartspel. Zo hoeft niemand te erkennen dat ze eigenlijk bang zijn om zich open te stellen.”
