“Gegokt en verloren”, zo omschrijft Mano (46) zijn eerste en waarschijnlijk ook laatste bezoek aan de fysiotherapeut. Hij hoopte dat Anja in haar praktijk de gevolgen van decennialang een slechte houding hebben in één sessie van een half uur had kunnen verhelpen, maar dat bleek niet zo te zijn. “Ze heeft me ‘oefeningen’ gegeven en zei ‘dat ik volgende week moet terugkomen’, tja. Dat klinkt voor mij ook een beetje alsof ze zelf niet helemaal weet wat ze aan het doen is.”
Mano, die naar eigen zeggen sinds zijn tienerjaren al “als een soort croissant” op banken en stoelen zit, had meer gehoopt van het bezoek aan de fysio. “Ik hoor altijd goede verhalen over sessies bij fysiotherapeuten, maar dit was een kat in de zak. Anja zei dat er ‘geen quick fix’ is, maar daar kwam ik dus precies voor. Het lijkt me niet de bedoeling dat ik de komende maanden al het werk zit te doen, terwijl zij rustig achteroverleunt met haar goede postuur.”
Mano twijfelt nog of hij volgende week teruggaat naar de praktijk. “Als een tweede sessie van dertig minuten de problemen voor eens en voor altijd verhelpt, ben ik bereid om nog een keer te gaan. Zo niet, dan laat ik het gewoon zitten en zie ik het vanzelf wel als ik op een gegeven moment niet meer kan opstaan. Tot dan vind ik het zonde van m’n tijd.”
