Shutterstock / Dusan Petkovic & Mieszko9

Shutterstock / Dusan Petkovic & Mieszko9

Jeffrey vergat op stop-knopje in de bus te drukken en woont nu in Kazachstan

Jeffrey, ooit een trotse Brabander, woont inmiddels alweer 5 jaar in een klein dorpje in het oosten van Kazachstan omdat hij in 2019 vergat hij op het stop-knopje in de bus te drukken toen hij op weg was naar zijn ouders in Dommelen. Hij doet een boekje open over zijn ervaringen en wil anderen waarschuwen: “Vergeet niet op het stop-knopje te drukken.”

“Сәлеметсіз бе”, zegt Jeffrey ter begroeting. Hij doet voor één keer zijn verhaal. “Ik moest in januari 2019 met bus 318 naar Dommelen omdat ik op weg was naar mijn ouders, zo begon het allemaal”, vertelt hij. “Het was laat op de avond, ik zat niet helemaal op te letten en vergat het op het stop-knopje te drukken. Tot mijn verbazing reed de bus gewoon door na de eindhalte.”

De bedeesde Jeffrey zag land na land aan zich voorbijtrekken terwijl hij de buschauffeur subtiel probeerde te seinen. Hij schraapte een paar keer luidruchtig met zijn keel, maar ook dat hielp niet. Ter hoogte van Chişinǎu (Moldavië) keek de buschauffeur eindelijk achterom, en zag hij de wanhopige Jeffrey met zijn hoofd tegen het raam van de Bravo-streekbus zitten. “Je kan nu net zo goed blijven zitten, we zijn bijna bij de eindbestemming”, vertelde de buschauffeur.

Na bijna 6.000 kilometer rijden kwam de streekbus aan in het verlaten centrum van het Kazachse dorpje Kurchatov, waar Jeffrey ontheemd de bus verliet en zijn lot onderging. Dit is vanaf nu zijn thuis. De locals hebben hem omgedoopt tot ‘періште’, als verwijzing naar zijn plotse verschijning aan de horizon in het dorp waar verder niets gebeurt. “De Engel”, hij die door God werd gestuurd. “Het leven is simpel, maar goed hier”, zegt Jeffrey berustend. “De Kazachen hebben me geaccepteerd en omarmd als één van hen.”

Als we Jeffrey vragen of hij het opnieuw zo zou doen, is hij duidelijk. “Nee, nee. Als ik alles opnieuw kon doen zou ik het stop-knopje wél in hebben gedrukt. Ik had een baan, een vriendin en eigenlijk alles wel op een rijtje. Het is gelopen zoals het is en daar moet ik het mee doen. Doe mijn moeder de groeten, қоштасу!”

Word nu Vage Kennis om betrouwbaar nieuws nog betrouwbaarderder te maken in deze tijden. Mocht dat je verder niet zoveel uitmaken, maar wil je vooral een gratis boek? Dan krijg je deze maand het jaaroverzicht ‘2023: Toch een Jaar’ erbij als je Vage Kennis wordt. Ga naar speld.nl/abonnementen.


Uw reactie telt. Juist nu.

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *