Sinds de 31-jarige Robert het woord heeft genomen in een gesprek tussen Sofia en haar vriendin, weigert hij het terug te geven. Aso?
“Ik nam het woord, omdat ik een interessant punt in wilde brengen in het gesprek dat ze hadden over hun vriendschap. En toen ik eenmaal het woord had, beviel het me eigenlijk wel. Dus ik zou niet weten waarom ik het woord terug zou geven. Dat doe je toch ook niet als iemand met een cadeau komt aanzetten voor je verjaardag? Dat is echt onbeleefd.” Hij hapt even naar adem. “Kijk, ik ben echt niet zo’n man die over iedereen heen walst, maar ik vind wel dat als je iets te melden hebt, dat je er dan ook zelf voor moet zorgen dat je het woord krijgt. Dat is je eigen verantwoordelijkheid. Je kunt niet van anderen verwachten dat zij weten wanneer jij iets te zeggen hebt. Toch? Nee, lijkt me niet", ratelt Robert verder. "En zo wel dan moeten jullie het gewoon zeggen he."
Over gang nee uitgesloten van de hele comissie, past u toch gewoon grondwet even aan, niets helemaal niks buiten spel, iets? Spijt me echt niks zinnigs, nee verbindindmg is veel gruis en ruis, u zit met ue oren dicht, nee echt helemaal niet. Voor niet gezien goed gekeurd, drie stempels, aangtekend retour.
Die Janneke, een typisch vrouwelijke gewoonte aan mannen toeschrijven. Echt heel grappig.
Veel te lang voor een simpele woordgrap. Dat moet in een of twee korte zinnen, anders is de grap er af en wordt het onzin.