Het meubelboulevardverhaal: hoe zat het ook alweer?

Ieder jaar in april vieren we dat de eerste meubelboulevard ooit uit het faillissement is opgestaan. Dit gebeurt vaak met koffie uit een automaat, terwijl we neerploffen op zoveel mogelijk stoelen en banken in beklemmende showrooms van Waalwijk tot Winschoten. Een traditie die Nederland nooit los zal laten, maar hoe zat het eigenlijk ook alweer met het meubelboulevardverhaal?

De opening, het handelen, het faillissement en de doorstart, dat zijn de vier delen uit het verhaal van de meubelboulevard. Kort gezegd gaat het verhaal over in het reine komen met een faillissement. Een faillissement is geen noodlot wat je overkomt, maar hoort bij het bestaan als meubelboulevard. Uiteindelijk heeft het faillissement ook niet het laatste woord, dat maakt de doorstart wel duidelijk. We lopen er kort doorheen.

Lang geleden werd op koopavond donderdag de eerste meubelboulevard verraden door IKEA. De rechtbank zag een slechte administratie en zag dat de meubelboulevard kortingen aanbood die het niet kon waarmaken. De rechtbank wilde echter een curator instellen om de meubelboulevard uit de schulden te helpen, maar de IKEA zorgde ervoor dat dit niet mocht. De meubelboulevard organiseerde nog een laatste avondkorting voordat hij ten onder ging. De IKEA vulde zijn portemonnee met onschuld. Even later gingen vroeg in de morgen op een zondagochtend een aantal vaste klanten een bloemetje leggen bij de meubelboulevard, maar deze bleek plots ineens toch open. Een straatverkoper aan de deur vertelde dat de meubelboulevard weer was open gegaan om Henk en Ingrid te verlossen.

De wederopstanding van meubelboulevards bewijst dat de consumentenmaatschappij vergevingsgezind is. Zelfs wanneer de voordeur met spijkers is dichtgetimmerd door beslagleggers kan er leven zijn na het faillissement. Het is een verhaal van hoop. Een lijdensweg is tijdelijk, maar commercie zal altijd weer opstaan.